Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Σε ξαναβρίσκω...




 Σε ξαναβρίσκω…

Σε ξαναβρίσκω στα μοιραία της ζωής τα δειλινά,
και σου είπα πως σε είχα κάποτε φιλήσει,
από το δάκρυ του κορμιού σου είχα μεθύσει,
μα εσύ γελάς και με κοιτάς περίεργα, ειρωνικά.

Στην υπόγεια την ταβέρνα μου είπες τότε σ’ αγαπώ,
το γιοματάρι της ψυχής σου είχες μάτια μου ανοίξει,
πως μ’ αγαπούσες, στα φεγγάρια ήθελα να πω,
μα είσαι άνεμος μου λες, που είχε κάποτε φυσήξει. 

Στα σύννεφα του χθες, μορφή εξαίσια θωρούσα,
είχες κουρνιάσει στης ματιάς μου τη φωλιά,
μη σβήσει ο λύχνος και κρυώσεις ξενυχτούσα,
σήμερα λες, πως πεταμένα ίσως βρήκα δυο φιλιά.

Σε είχα πιάσει στης αυγής το ερωτικό το παραγάδι,
στην άμμο σε θυμάμαι την καυτή να σπαρταράς,
εγώ σου έσκισα το κόκκινο το άβγαλτο μαγνάδι,   
μα λες στα δίχτυα του πως σ’ έπιασε, άλλος ψαράς.

Είσαι του σήμερα, του χθες, παντοτινή γυναίκα,
αφηρημένος πίνακας, του πλάστη φάλτσα πινελιά,
μα είσαι και μητέρα που σε λένε Μαριάμ ή και Ρεβέκκα,
υπέρτατη, αέναη αγάπη, της ψυχής μου ζωγραφιά.

Yiannis H.
 

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Από τις κοντυλιές της αυγής στις βεγγέρες του λυκόφωτος...




Από τις κοντυλιές της αυγής στις βεγγέρες του λυκόφωτος…
(Της ζωής μου τα ζάλα)

Ολόγραμμα σπινθηροβόλο στη γειτονιά του ζυγού.
Εωθινές, αθώες γυάλινες ματιές, στο φιλοδώρημα, το μάνα
του Οκτώβρη.
Το ώχρινο χαμόγελο της φωτιάς, απαγορευμένα
ακατάληπτα παιχνίδια.
Εικόνες στιγμιαίες ενός περίεργου κόσμου.
Φωτογραφίες αμνήμονες μιας εύπλαστης μνήμης.

Στα όρια του λυκαυγές το πρώτο ζάλο, το αλήτικο δάκρυ,
το άγνωστο τραγούδι της βροχής στο πεντάγραμμο
του φθινοπώρου.
Πεντόβολα τ’ άστρα της πούλιας κι’ αμάδες οι κομήτες
των καιρών.

Μικρή πλατεία μα στον ορίζοντα των ματιών, γαλαξιακό
κέντρο, τεχνούργημα απείρου κάλους, ωραίο.
Στων αστεριών το φεγγοβόλημα το πρώτο ψέμα το μοιραίο.
Λαξεμένα φεγγάρια τα καρδιοχτύπια της άδολης αγάπης.

Όνειρα διαβατάρικα με το φως των πυγολαμπίδων,
για τις οάσεις της φαντασίας και των ελπίδων.
Απ’ τ’ αραξοβόλι της ελεύθερης πνοής,  
πρόσω για το ρεσάλτο το μεγάλο της ζωής.

Περιηγήσεις στις σελίδες των χρυσόδετων βιβλίων,
στα μαστορέματα των μύθων, στους θησαυρούς των
μελλοντικών ονείρων.
Φως ανέσπερο της πίστης των επουράνιων δώρων.
Ανέστιος στου χρόνου τη δίνη, με της ψυχής την κάψα
να μη σβήνει.
Ρέκτης στους ποταμούς των λεωφόρων στις κάλπες
των ψηφοφόρων.

Γλυκοφιλήματα στο αιθέριο το κάλλος,
ιππότης πολυμήχανος μεγάλος.
Φτερωτοί έρωτες στο σύντομο πέταγμα των κέρινων φτερών τους.
Αδάκρυτος μα κ’ αλγεινός πολλές φορές ο άρχων χρόνος,
γλυκύτατος και της χαράς ο πόνος.

Στο σταυροδρόμι των λαξευμένων ήχων του τώρα,
αναπόδραστη η ειμαρμένη, ξεχασμένη της ζωής δυναστεία.
Καταδύσεις στους ωκεανούς των κενών ονείρων.
Ίστατο χαίρε στο σταθμό των ανέμων, στον χιονάνθρωπο της ζωής.

Yiannis H.