Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Άδικο είναι.





Άδικο είναι.

Άδικο είναι,
απ’ της ζωής μου το τρένο να λείψεις,
στην άδεια τη θέση,
για σένα που είχα κρατήσει,
να φανείς, να γυρίσεις.  
Τα ίχνη σου αναζητούσα,
σε ερήμους και κάστρα, 
στης προσευχής μου τα άστρα.
Η μορφή σου, κρυμμένη στα όνειρα μου,
ήρθε στης ζωής μου το τώρα,
στη γυμνή ώρα,
που έχει νυχτώσει χαρά μου
κι’ είμαι χειμώνας.

Πόσο λυπάμαι,
που συννεφιάζει και το φιλί σου,
έφτασε βράδυ, χωρίς φεγγάρι.
Άγια εικόνα,
της προσευχής μου το πρόσωπό σου.
Το μελένιο χαμόγελό σου,
στο άγνωστο ταξίδευε χρόνια,
και το ληστέψαν της μοίρας τα χιόνια,
που να το κρύψω τώρα,
το σ’ αγαπώ σου;

Άδικο είναι,
το νήμα του χρόνου να σπάσεις,
στη στροφή τη μοιραία να φτάσεις,
στου δικού μου του ήλιου,
το γέρμα.
Το χρώμα των ματιών σου,
απ’ τα μακρινά πεφταστέρια  
έφτασε τώρα,
περασμένη ώρα,
στην παλέτα του γκρίζου, στο τέρμα.

Πόσο λυπάμαι,
που αργοπόρησες τόσο
κι’ ήρθες μέσα στην άγρια μπόρα.
Σκόρπιοι κι’ οι στίχοι,
για σένα που είχα σμιλέψει,
δεν είχαν τύχη.
Της φωτογραφίας το δάκρυ,
δεν μπορείς στο φινάλε να γιάνεις,
της Κυριακής τ’ αγιοκέρια, έχουνε σβήσει.
Πώς να γκρεμίσω ομορφιά μου,
για σένα,
της ψυχής μου τα τείχη; 

Yiannis H.
 

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Στροφές, στην πίστα της βροχής;





Στροφές, στην πίστα της βροχής;

Τουίστ…

Το έπαθλο;
Το μαλαματένιο δισκοπότηρο του ήλιου.
Το διαμαντένιο διάδημα των αστεριών, μέσα απ’ τα περάσματα
της ντροπιάρικης αυγής.
Του φεγγαριού το ασημένιο μαργαριτάρι.

Ο δρόμος;
Αμίλητοι λεωφόροι χωρίς όνομα.
Συνάντηση στην έκλαμψη της ερωτικής σκέψης, στον ορίζοντα
των χρωμάτων της ψυχής.
Στα άυλα κάστρα του πρωτομάστορα.   

Η ώρα;
Το ρολόι καρφωμένο στ’ ουρανού το θόλο,  στο λευκό
σύννεφο της σκέψης.
Ωροδείκτες, λεπτοδείκτες, ξεχασμένοι στα χάδια του χρόνου,
καταγράφουν της αυγής τα ερωτοτροπούντα
παιχνιδίσματα.

Το άγνωστο;
Αμύητα άγνωρα ζάλα στης απειρίας το παιχνίδι…
Περίεργη ηδονική αίσθηση, οι ριπές των ματιών.  
Πελαγοδρομήματα στην ανατριχίλα του ολοζώντανου
ονείρου.
Στο μύθο της δημιουργίας.

Το όραμα;
Ηλύσια πεδία!
Τα μινόρε της αυγής, στους γαλαξιακούς ποταμούς.
Της ερήμου μελίρρυτες οάσεις.
Το νάμα των χειλιών, κόκκινο μπρούσκο.
Τα σήμαντρα της καρδιάς, στο ρυθμό της μοναδικής ώρας.
Συστοιχίες σκέψεων για το ακατόρθωτο, το αγνάντεμα
του ίσκιου του θεού! 

Βαλς…   

Το ταξίδι;
Περιήγηση στης φαντασίας το άπειρο, στο ανεξήγητο.
Πέρασμα στα ασημένια ίχνη του πόθου, απαύγασμα ερωτικό,
υπέρλαμπρη της αναζήτησης ιδέα.
Γνωριμία με το άγνωστο, αναζήτηση των κρυμμένων θησαυρών.
Τα ίχνη των πεπρωμένων…

Το τραγούδι;
Λα μινόρε στον άχρονο χρόνο. Τα γνωστά κύματα, συνήχηση με
της καρδιάς τα πεταρίσματα.
Παλιό κρασί, η ζάλη, το φινάλε, η αναμονή…

Ο έρωτας;
Η πεμπτουσία στον παράδεισο των πρωτόπλαστων, το βλέμμα
του άναρχου, η ολοκλήρωση, η αγάπη, το φως.
Η αναρρίχηση στο ουράνιο τόξο της ζωής…
Περιήγηση στο σώμα, στο δάκρυ της ευτυχίας, στους ήχους
της βροχής.
Στο άγνωστο της ολοκλήρωσης…


Ταγκό…

Η γνώση;
Το χάδι των φιλιών στα μαλλιά των Αγγέλων.
Ποιητικές ανταύγειες οι ματιές στο βασίλεμα του ήλιου.
Γνωριμία με τα κύματα μιας κοσμικής θάλασσας.

Η πείρα;
Συμπαντικά σημάδια στις γραμμές των χεριών, η ανάγνωση
της αρχής και του τέλους, ο σκοπός, η δημιουργία, το αποτέλεσμα,
η αξία, η καταγραφή.

Πρίμα βίστα;
Εκτέλεση χωρίς προηγούμενη μελέτη; Έχει καμιά σημασία;
Το δευτερόλεπτο της ζωής, το δώρο ενός θεού;
Μπαλ μασκέ στην πίστα του χρόνου.
Ευχή στο πεφταστέρι μιας χειμωνιάτικης νύχτας…

Ώχρινο;
Απαραίτητο, συντροφιά στην παλέτα, μια θέση στη ζωγραφιά
που μένει…
Λίγο πριν την καταιγίδα, τα φουσάτα των ανέμων.
Φύλλα στην νοτισμένη φωλιά, χαλαζόπτωση.
Αδιάβαστοι στίχοι… Παρελθόν… 
Στροφές στα περάσματα των άγνωστων ουρανών,
των θλιμμένων οραμάτων, του χθες…

Κόκκινο;
Η γοητεία του φθινοπώρου.
Μαγευτικός ερωτισμός των κίτρινο φύλλων.
Καταδύσεις στων ματιών της το χρώμα, αναδύσεις στων
χειλιών της το κύμα…
Μεθυστικό κοκτέιλ το άρωμα της ζωής;

Yiannis H.