Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Μιά σου εικόνα...






Μια σου εικόνα…

Μιά σου εικόνα, μια παραίσθηση απατηλή,
στου στεναγμού μου έγειρε την κοίτη,
μορφή εξαίσια μ’ απόκοσμη, θολή,
χάνεται στ’ αμυδρό, το φως τ’ αποσπερίτη.

Χωρίς το γέλιο σου ανυπόφορη σιωπή,
να σου διαβάσω δε θ’ ακούσης τον Ελύτη,
λόγια που θα’ θελε το δάκρυ μου να πει,
αυτό που έλεγες αλήτικο σπουργίτι.

Ρωγμές στα όνειρα που σμίλεψα για σένα,
λαχτάρα εξαίσια και διάφανη ηδονή,
χνάρια στο χρόνο σκόρπια, αφημένα,
για το χαμόγελο, μιας μέρας προσμονή.

Μερεμετίζω λόγια να σου στείλω πικραμένα,
λόγια που θα’ θελε η καρδιά μου να σου πει,
απ’ της ζωής τον άγριο δρόλαπα κρυμμένα,
να ταξιδέψουν στη βαθιά σου σιωπή.

Yiannis H.

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Μετά από σένα...




 Μετά από σένα…

Μείνε στην αντηλιά την ύστατη, πούλια μη βασιλέψεις.
Την παγωμένη σκιά, με την ανάσα της ελπίδας, να ζεστάνεις.
Της ματιάς τα’ αγρίεμα να μπουνατσάρεις, το γκρίζο δειλινό να γαληνέψεις.
Στη μοναξιά του χρόνου, το λειψό καρδιοχτύπι ας μη περισσέψει.
Μείνε σύννεφο λευκό, μην περάσεις στο κάδρο των αναμνήσεων.

Μετά από σένα, βάτος καιόμενη, πύρινη της ερήμου οιμωγή.
Το σταυροδρόμι των χαμένων ελπίδων.
Η ωκεάνια άβυσσος  της νεκρής ψυχής.
Η επέλαση των αφηνιασμένων οπλών του χρόνου.
Η παραμόρφωση των αισθήσεων.

Μείνε στο εικονοστάσι της προσευχής, το λευκό αγιοκέρι ν’ ανάψει.
Πετράδι ανεκτίμητο, πεφταστέρι τ’ ουρανού, μη χαθείς στα θολά 
συμπαντικά περάσματα,  στα σταυροδρόμια των άυλων κόσμων.
Μείνε στις ζωγραφιές των παρθένων στιγμών.

Μετά από σένα, άνυδρα όνειρα, γκρίζες οι ριπές των ματιών, 
σκοτάδι στους σταθμούς της ψυχής, επώδυνες οι αρρυθμίες της καρδιάς.
Φλεγόμενα ακρογιάλια, λαίλαπας το χάδι της ζωής.
Οι σταθμοί των άστρων, καταποντισμένα περάσματα.
Μετά από σένα, χαμένα όνειρα, νεκρή φύση, των πεπρωμένων το τέλος.

Yiannis H.