Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Μοντέλο...




Μοντέλο…

Ένα λουλούδι του χθες, μια γλυκιά αμαρτία,
μ’ ένα μοντέλο, στον καμβά των ματιών, απαρτία.
Σε κάποιο κάδρο, ζωγραφιά ντελικάτη,
πιρουέτα στην πίστα της ζωής, αυταπάτη.

Στων πεπρωμένων τη μείξη,
της ψυχής μου τα θέλω, επί αποδείξει.
Ένα σμαράγδι στην παλιά τη σοφίτα,
στο ατελιέ του σ’ αγαπώ, αφημένη εσθήτα.
  
Της ενάτης το βαλς, μια παλιά ιστορία,
στην ομίχλη της σκέψης, μια απορία.
Ένα μεγάλο κενό στις γυμνές αναμνήσεις,
λαξεμένες φιγούρες, θολές απαντήσεις.

Ώχρινα φεγγάρια, στης ταβέρνας τους τοίχους,
ένας Χορν, ο μεγάλος δραπέτης του ήθους.
Το δικό μου μοντέλο, μια καινούργια αμαρτία,
στο γυμνό το κορμί της, πινελιές, πειρατεία…

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Ίχνη...



Ίχνη…

Δεν άλλαξε ο ήλιος ούτε το φεγγάρι,
ίδια τα μάτια ο αέρας και η βροχή,
αλλοιώσιμο  όμως το λευκό μαργαριτάρι,
νόστος επέλασης, κρυφή απαντοχή.

Ζάλα αναζήτησης στου γκούγκλη το σταθμό,
ανεξερεύνητα, θολά αισθήματα και πάθη,
σήμαντρα άφωνα στου χρόνου το ρυθμό,
ανέστια, φευγάτα όνειρα, κλειστά και λάθη.

Αμέθυστες, ανέραστες στο Desktop οι γαζίες,
ιοί στο πνεύμα αυταπάτες των καιρών,
στο στίχο μου αγνάντια άλλες ερινύες,
λαθραίες συνυπάρξεις πτωχευμένων αξιών. 

Ίχνη αμάδων στις αλάνες της ψυχής,
περάσματα με ιαχές και τσέρκια,
στα κάστρα της δικής μου εποχής,
σ’ ένα φινάλε στις καρδιάς τα στέκια.

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Μεσάνυχτα...



Μεσάνυχτα…

Μεσάνυχτα κι’ ο ύπνος κάποιο όνειρο φλερτάρει,
απομεινάρι απ’ την οδύσσεια άλλων εποχών,
ελπίδα που μι’ απόγνωση τυφλή την πιλοτάρει,
κοντά στα ξημερώματα, στέρφες εικόνες παροχών.

Όνειρα  που μπολιάστηκαν με φίνες πεθυμιές,
ποιητικές στροφές, που στην ψυχή ανθίσαν ,
σε καπηλειά των φεγγαριών και σε πρωτομαγιές,
σ’ ένα τζουκ μποξ ακούσματα, διπλοπενιές αφήσαν.

Της έμπνευσης τελειώματα, γραφές παρωχημένες,
άσοφες ρίμες της καρδιάς φυλλορροήματα,
μουντές βραδιές ασόδιαστες, του τώρα αφηρημένες,
εσπερινός του πόνου, του καημού ανιστορήματα. 

Οι αναμνήσεις τα μπολιάσματα του χθες περιδιαβαίνουν,
κορφολογήματα στης Κυριακής τη ζάλη, το ρυθμό,
άλυτα όνειρα, αξύπνητα στο χρόνο που θα μένουν,
στις εκβολές τ’ ανίδωτου, του πεπρωμένου το σταθμό. 

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Ερατώ...


 Ερατώ

Στην ιερή πηγή της ιπποκρήνης Ερατώ,
στα νεφελώματα του μουσηγέτη,
σ’ ένα οδοιπόρο της ζωής, σ’ έναν επαίτη,
είχες χαρίσει ένα όνειρο αγνό, ιδεατό.

Στις Πιερίδες τις παλιές ξαναγυρίζω,
μέσα στην αύρα των ματιών σου να λουστώ,
μια στάλα ήλιο απ’ τα χείλη σου να πιω,
σ’ ένα σκοπό ερωτικό, αλλιώτικο σφυρίζω.

Μέσα απ’ τα μάτια σου μια νιόφερτη ζωή θωρώ,
της κάνω νάζια.
Με τις πενιές μιας φόρμιγγας αλλοτινής της τραγουδώ,
της κάνω μάγια.  

Από το γκρίζο, μια αχτίδα που φωτίζει,
πέρα απ’ τα όρια του κόσμου σ’ άλλη γη,
ο ίσκιος ενός ονείρου που γυρίζει,
από τις στάχτες της μια μούσα ξαναζεί. 




Yiannis H.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Επί πιστώσει...



Επί πιστώσει…

Κρύωσε στ’ αλήθεια. Το χάδι του βοριά έφερε χιόνια.
Κι’ εγώ χρωστώ και μου χρωστούν ακόμα.
Από έρωτα, από φιλιά, από χαρά, από αγάπη μα κι’ από δάκρυα, λίγο απ’ όλα δηλαδή.
Παγωμένες πιστώσεις;
…….

Ταξίδι στων αστεριών τις πυραμίδες, στης Ατλαντίδος τα κάστρα,
στων φεγγαριών τα δειλινά, στις οάσεις των πεπρωμένων.

Χτυποκάρδια στα θρανία, στον έρωτα, στη χαρά, στον πόνο, στην επιτυχία, στην αποτυχία.
Στα λάθη των δακρύβρεχτων στιγμών, των ανεξίτηλων χρωμάτων, της απούσας λογικής.
Στραταρίσματα σε γλιστερά καλντερίμια, βήματα άγαρμπα πολλές φορές.
Ματωμένοι αστράγαλοι.
Το μαντηλάκι της όμως, ανεκτίμητο, το χρυσάφι όλου του κόσμου.

Τα κακοτράχαλα περάσματα, άγρια μα και ήμερα, όμορφα μα και άμορφα.
Την υπογραφή μου επιζητούν, άγνωστο το επιτόκιο.
Αχόρταγη η ζωή, μια τράπεζα γεμάτη γραμμάτια.
Επί πιστώσει  και τα όνειρα.

Στα νερά τα σκοτεινά του Αχέροντα, τα καρτ ποστάλ μιας άλλης εποχής,
σκόρπια, μεταλλαγμένα, στροβιλίζονται στα απόνερα της οξειδωμένης σχεδίας.
Κανένα σουβενίρ στο ταξίδι…Το μάλαμα κίβδηλο, καμιά αξία για μένα, μα και για σένα.

Αρρυθμίες στην αντηλιά του τώρα.
Οι αναμνήσεις των ανεξόφλητων συναλλαγματικών, ανεξερεύνητα σύμπαντα…

Επί πιστώσει τα πάντα στη νοικιασμένη από το χρόνο ζωή.