Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Πρίμα βίστα...




Πρίμα βίστα…

Με είχαν μαγέψει του κορμιού σου τα τσαλίμια
και των ματιών το σεξαπίλ πάνω στην πίστα,
για να ληστέψω της καρδιάς σου τα αγρίμια,
σε είχα μεθύσει μ’ ένα βαλς στο πρίμα βίστα.

Απ’ τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι κλεφτές ματιές,
σ’ ένα όνειρο μελένιο του παραδείσου,
να φωτίζουν τις νύχτες πλανεύτρες φωτιές,
να μπερδεύουν τα θέλω, τη λογική σου.

Μια θάλασσα γεμάτη μ’ αστέρια και φως,
στα μαλλιά σου ένα χάδι απ’ το μαϊστράλι,
για το δάκρυ των ανέμων πρόσω ολοταχώς,
και ήταν τρέλα τα φιλιά στ’ αλμυρό περιγιάλι.

Σε είχα γνωρίσει μια βραδιά με πρίμα βίστα
κι’ είχα περάσει στου κορμιού σου το καμίνι,
μα ήσουν πριμαντόνα, μια αέρινη αρτίστα,
κι’ εγώ της νύχτας και του έρωτα χαμίνι…

Yiannis H.

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Το μεσονύχτι των αναμνήσεων...



Το μεσονύχτι των αναμνήσεων…

Βράδιασε κι’ απόψε, στην άγονη, των ξεθυμασμένων 
αρωμάτων, άνυδρη όαση.
Αφουγκράζομαι των αστεριών τους ήχους, τους 
αγχωμένους  παλμούς, των ονείρων μου.
Συνομιλώ για λίγο, με τις ανάσες της σκέψης μου.
Δώδεκα παρά, το μεσονύχτι των αναμνήσεων 
πλησιάζει…

Τα βήματα της ανάλαφρα, διστακτικά.
Ντροπιάρικα χαμόγελα, στη μεγάλη, την παρθένα ώρα.
Ένα δάκρυ κατηφορίζει, για να ποτίσει το καυτό χώμα.
Η υπόσχεση, η ελπίδα των μελλοντικών ονείρων, 
σμιλεύεται στις γραμμές των χεριών, στην αιωνιότητα.

Λυκόφως. Οι χρωστήρες της νύχτας, αναδεύουν τα 
συμπαντικά χρώματα, βιάζονται να σκορπίσουν το μαύρο.
Αντιφεγγίζει το λειψό φεγγάρι, στις μελωδίες του χρόνου.
Θρυμματισμένα, ανάκατα συναισθήματα, της ερωτικής 
αλήθειας, του ντροπιάρικου έρωτα, των οριζόντων 
της ευτυχίας.

Το πολικό άστρο, ένας τρεμάμενος κομήτης, μπροστά 
στη θέα, της γυμνής Εύας.
Το δάκρυ της πούλιας, ακατέργαστος πολύτιμος λίθος, 
για το πρωτόγνωρο, την απώλεια, τον πόνο, την ηδονή.
Παιχνίδια στις θαλασσινές πηγές, της αγίνωτης ζωής.
Ταξίδι στων λουλουδιών τα μονοπάτια, στο χαμόγελο 
του ήλιου, ζωγραφίζοντας τον αυγινό κόσμο, από το 
διάφανο, των ματιών το χρώμα.

 Ξημέρωμα.
 Οξειδωμένο ρεφρέν, ανάλλαγο φως.
Το επόμενο θέμα, στο μεσονύχτι των αναμνήσεων;
«Καταδύσεις στους ωκεανούς των ονείρων»

Yiannis H

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Το πέρασμα του ακρωτηρίου...




Το πέρασμα του ακρωτηρίου…

Ταξίδι αέρινο μέσα απ’ τα ρυάκια των θαλασσινών πηγών,
μέσα από τα χαμογελαστά φεγγάρια της σκέψης,
για το αρχιπέλαγος των οραμάτων,
για το άγγιγμα των οριζόντων της ζωής.

Το ακρωτήρι της ψυχής, των άγνωστων κόσμων.
Μέσα στα ουρλιαχτά των ανέμων η μεγάλη ώρα.
Το ψαράδικο τρεχαντήρι πλησιάζει, η σιλουέτα των βράχων ζωντανεύει.
Ο ήλιος σκίζει την πέτρα του μεσημεριού.
Ταμπουρωμένα απρόσιτα αγριοπούλια, διαφεντεύουν την όστρια.

Με των ματιών τα δάκρυα σμιλευμένες οι τελευταίες ανάσες.
Συλημένα απομεινάρια άυλων ίσκιων.
Αναδυόμενες αναμνήσεις περιδιαβαίνουν το φαράγγι μιας πραγματικότητας.

Αμείλικτος ο χρόνος, διαγράφει τα λαξευμένα της ψυχής επιγράμματα.   
Σύνδεση με την προγονική σκέψη.
Το φιλί των πάγων, προδοτικός εφιάλτης.
Προπηλακιστές της αλήθειας, της θεϊκής πνοής.
(Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι)

Το πέρασμα στην αιωνιότητα.
Ο φάρος των άστρων, το βλέμμα του, η ζωή.
Το πέρασμα του ακρωτηρίου, το φως, η ελπίδα.

Yiannis H.