Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Νύχτα Mαγιού.




Νύχτα Mαγιού.

Νύχτα Mαγιού, στο θέλγητρο σου το ονειρικό,
σ' αντάμωσα στα δειλινά, τα ήδιστα τα πλάνα,
το δάκρυ του κορμιού σου γεύτηκα, το ηδονικό,
στα αφροκύματα μιας θάλασσας τα λάγνα.

Σ’ έναν αιθέρα με μελίρρυτες σειρήνες,
γερτή στην αγκαλιά μου αποσταμένη,
είχες ξεχάσει των ματιών σου τις οδύνες,
κι’ είχες γλιστρήσει μέσα μου, ερωτευμένη.

Έπαιζε η σάρκα σου στου ανέμου τα φιλιά,
στα μεσοπέλαγα των ηδονών αποκαμένη,
θαλασσινά, γοργόφτερα αρπίζανε πουλιά,
στον έναστρο, τον μπλάβο θόλο μεθυσμένη.

Στ' αρχιπελάγους τα νησιά τα τροπικά,
σου είπα, ειμ’ ο άνεμος που είχες αγαπήσει,
μα εσύ με κοίταξες αδιάφορα ειρωνικά,
το μπάρκο λίγο πριν, στο άγνωστο μ’ αφήσει.

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

Μετρώντας.




Μετρώντας

Μετρώντας τ’ άσπρα σύννεφα στο γέρμα,
θωρώ να τους αλλάζει ο βοριάς σχηματισμούς,
κι’ εγώ στ’ ανοίγματα τους ψάχνω περασμένα,
χρησμούς κι’ ανέρωτους ωκεανούς.

Μ’ ένα φτερό στον άνεμο ανερευνώ,
φθαρτούς του λογισμού μου υπνοβάτες,
αγλύκαντος ορτσάροντας συγκυβερνώ,
σκαρί μπαταριστό, μ’ άυλους επιβάτες.

Εικόνα της κιτρινισμένη του καιρού,
σ’ αστερισμούς τη βρίσκω λαξεμένη,
σημάδι αέναο καιρού αλλοτινού,
στ’ ακροθαλάσσι μου γυμνή ερωτευμένη.

Σκουριά την άγκυρα αλλοιώνει,
στο μεσοπέλαγο ξωκείλει αμαχητί,
μια ζωγραφιά εφηβική, κισσός που απλώνει,
σ’ ένα κατάρτι μιας ανάμνησης να κρατηθεί.

Τα ασπροσύννεφα αγέρηδες τα διαφεντεύουν,
σε μπάρκα που ο χρόνος κυβερνά,
κυκλώνες ύπουλοι που τ’ αναδεύουν,
να μη σαλπάρουν τα όνειρά μου τα στερνά.

Κι’ εσύ αχιβάδα στου μυαλού μου το γιαλό,
ιδεογράμματα στα κύματα του χρόνου,
το άλικο το άληστο φιλί σου αναπολώ,
απολιθώματα στα πέλαγα του πόνου.

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Πυρετός.



Πυρετός.

Στης ειμαρμένης τ’ ανεμόδαρτο το βράδυ,
στον πυρετό τον πρόστυχο της προσμονής,
σ’ ένα κρεβάτι πληρωμένης ηδονής,
αφρόψαρο ξενέρωτο, στης απειρίας το σκοτάδι.

Όνειρα αυγινά των διαβατάρικων στιγμών,
της πλάνης του, της νιόφερτης αιτία,
είναι όπως λένε της ζωής, γλυκιά η αμαρτία,
το άλικο, τ’ ανήλιαγο κελί των στεναγμών.

Φθαρτή, της θύμησης του εικόνα αλγεινή,
δίχως καπνό, γυμνή αφιονισμένη,
της Αφροδίτης του καιρού μεταλλαγμένη,
μια αμαζόνα χωρίς Πήγασο φτηνή.

Αιτία πλάνης οι οβολοί το πέρασμά της,
λάσπης φιλιά της ιστορίας των αιώνων,
τo δάκρυ της σκιά των Παρθενώνων,
στερνό φευγιό στη γκιλοτίνα τα όνειρά της.