Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Πολύχρωμες ζωγραφιές.



Πολύχρωμες ζωγραφιές

Ένα ποτήρι έρωτα γλυκιά μου με κερνάς
τον κόσμο μου κι’ απόψε κυβερνάς
σύννεφα μέθης στη πεδιάδα του μυαλού
απαλές αρμονίες απ’ τη κιθάρα του τόξου τ’ ουρανού.

Ερωτικές επαναστάσεις στη ψυχή μου αλαλάζουν
τα άλικα φιλιά σου στο στόμα μου καλπάζουν
σφιχταγκαλιάσματα χορός των παραισθήσεων
ανείπωτη κραιπάλη των αισθήσεων.

Χορός της έκτασης σκιρτήματα αδάμαστα
παιχνίδια της καρδιάς ανάκουστα
των ανθισμένων φεγγαριών λουλούδια
ουρανόπεμπτα των αστεριών τραγούδια.

Στα κύματα του κορμιού σου, χρυσές ανταύγειες παιχνιδίζουν
την κάψα του πόθου, δροσοσταλιές τ’ αυγερινού ποτίζουν
μάτια πετράδια πολύτιμα του πυρετού της νύχτας που σαλεύουν
των αρωμάτων τα φιλιά, ανάσες της αυγής που αναδεύουν.

Πολύχρωμες ζωγραφιές προέλαση της ευτυχίας
μελίρρυτα μήλα της εδέμ κλεμμένης αμαρτίας
αλάβαστρο άληστο κορμί ξημέρωμα των αναμνήσεων
γλυκιά μου Αφροδίτη των θεών
της ομορφιάς η πεμπτουσία των αισθήσεων.

Δημοσιεύτηκε στο F.kithara.gr στις 16/4/2οο6

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Ποιητής - προφήτης.




Ποιητής – Προφήτης.


Είσαι ποιητής.
Μα όσο γυρίζει ο ήλιος κι’ ο ίσκιος της πένας σου τρανέψει,
το μελάνι σου ζωγραφίζει, το πιο όμορφο όνειρο φυσικής
τελείωσης που έδωσες ποτέ.
Είσαι ένας άλλος ποιητής, είσαι προφήτης.
Γιατί έχεις μέσα σου την πίστη, την υπεράνθρωπη δύναμη του πρωτομάστορα.
Γιατί συνταιριάζεις και ζεύεις το ήμερο με το άγριο,
ξέρεις το χτες, πλάθεις το σήμερα, μαντεύεις το αύριο.

Ημερεύεις το ρολόι του χρόνου.
Στύβεις τις πέτρες κι’ απ’ το δάκρυ τους να δροσιστείς.
Ακούς το ανάκουστο.
Είσαι μέσα σ’ όλες τις μορφές, του έρωτα, της τρέλας, του πόνου.

Σπάζεις τους φραγμούς της ύπαρξης σου.
Στην αληθινή αλήθεια σιωπάς, υμνείς το αλάνθαστο,
γεφυρώνεις το κενό, γνωρίζεις το άγνωστο.
Ζεις τα συναισθήματα της ήττας, της ταπείνωσης σου.

Γίνεσαι ο άρρωστος, ο πικραμένος.
Γίνεσαι το ανεπιθύμητο, το ποθητό, το αισθητό, το υπεραισθητό.
Ο σοφός ο μεγάλος, μα κι’ ο εγκληματίας ο καταραμένος.

Ορθώνεσαι στην απορία, στο ακατόρθωτο.
Λιώνεις τον πάγο της καρδιάς, με τη μεγάλη φωτιά , την αγάπη.
Είσαι αυτεξούσιος ποτέ υπεξούσιος, χαμογελάς καμιά φορά στην αυταπάτη.
Διυλίζεις τη σκέψη σου, ακουμπάς το αόρατο.

Γι’ αυτό εσύ ο ποιητής γίνεσαι προφήτης.
Της απουσίας, του κενού ο χτίστης.
Ο κυνηγός της αληθινής ζωής.
Προσεύχεσαι στον άγραφο στίχο της δικής σου προσευχής.

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Ένας φίλος μια αγάπη ένας πόνος.



Ένας φίλος μια αγάπη ένας πόνος.

Δεν είναι ήλιος ούτε φεγγάρι μα ούτε λουλούδι
είναι η χαρά είναι η συγκίνηση μα και τραγούδι
δεν είναι αστέρι ούτε χρυσάφι μα ούτε διαμάντι
είναι η πίκρα η αδικία μα κι’ η απάτη.

Μέσα απ’ τα σπάργανά του συχνά δραπετεύει
στα πλούτη μα και στη φτώχεια,
την τρικυμία ψάχνει και ταξιδεύει
με της ζωής τα καπρίτσια αυτό μεθάει
τα κατατόπια ξέρει κρυφά γλιστράει.

Τη μάνα απ’ όλους περίσσια αγαπάει
μαζί της κι’ εκείνο σκληρά πολεμάει
μα και στης σημαίας τ’ ανάβλεμμα καρδιές ραγίζει
και τις γραμμές στα χέρια με νάμα γεμίζει
στις σαϊτιές του έρωτα παρέα μας κάνει
και το αλμύρισμά του στα χείλη φτάνει
μπροστά στο θάνατο τα μάγουλά μας αυτό ζωγραφίζει
μέχρι οι πηγές του ν’ αδειάσουν το χώμα ποτίζει.

Είναι μια στάλα μα με σοφία πολύ μεγάλη
τα συναισθήματά μας πάντα προβάλλει
στο τέλος του δρόμου σ’ ένα ξωκλήσι
στης Παναγιάς τα πόδια με μια συγνώμη
θα ξεψυχήσει.

Δημοσιεύτηκε στο F. kithara ην 7/6/2006

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΣΕ ΛΕΝ ΕΛΠΙΔΑ.




Γλυκιά μου αγάπη που σε λεν ελπίδα.

Το παραμύθι ξαναζεί δε πέθανε
κι’ ας λέει η ζωή πως είναι ψέμα
ήρθε ανάλλαγο με φιλιά άλικα σαν αίμα
από το νάμα της ψυχής μου να λουστή
από μια όαση φιλιού να δροσιστεί
και ξαναγίνομαι παιδί λίγο πριν απ’ το γέρμα.

Χρώματα πήρα απ’ το χτες πού ’χα πετάξει και ζωγράφισα
το περασμένο σ’ αγαπώ που ξέχασα, που άφησα
βρήκα ένα όνειρο στην άδεια του γωνιά να το φυτέψω
μη μου το κλέψουν με στρατό θα πολεμήσω θα παλέψω.

Κι’ είδα το φοίνικα απ’ τις στάχτες του κορμιού μου να προβάλλει
σε μια γιορτή αέναη των αναμνήσεων μεγάλη
τους πήλινους τους βόλους μου να παίξω δε κρατήθηκα
που μέσα στη λάσπη τους την ουρανόχρωμη κυλίστηκα
βρήκα της μνήμης χρυσοποίκιλτα στολίδια
κι’ ασπρόμαυρες φωτογραφίες αγαπημένες ιστορίες
μέσα από στάχτες και αποκαΐδια.

Γλυκιά μου αγάπη που σε λεν ελπίδα
αδήριτη στα όνειρα μου μείνε ασπίδα
αφού πεθαίνεις όπως λένε τελευταία
μαζί σου εγώ
το χρόνο που με γέλασε ξεχνώ
παιδί θα μείνω πριν να πέσει η αυλαία.

Δημοσιεύτηκε την 15/5/2006 στο F. kithara.gr

ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΑΥΓΙΝΕΣ ΜΕ ΜΙΑ ΕΛΙΑ;





Κουβέντες αυγινές με μια Ελιά ;

Ήρθα και πάλι καλημέρα να σου πω,
κάτω απ’ τα λιόκλαδα σου να ριμάρω,
ν’ ανάψω το κομμένο μου τσιγάρο,
στο θρόισμα των φύλλων σου να ονειρευτώ.

Τη φαντασία μου στον κόσμο σου ν’ αφήσω,  
ν’ ακούσω τις πενιές ενός αρχέγονου θεού,
από μια φόρμιγγα καιρού αλλοτινού,
στης  Βερενίκης τα φιλιά να σεργιανίσω.

Τα μυστικά μου να σου δώσω κλειδωμένα,
στις ρίζες σου να λιώσει το χαρτί,
μ’ ένα παράπονο, μια πίκρα, ένα γιατί,
όλα να είναι απ’ τη ζωή λογοκριμένα.
  
Φεύγει ο ίσκιος απ’ το σύμφυρμα του νου,
κι’ εγώ πικρόκαρπη μου θα σε χαιρετίσω,
τη συντροφιά σου τη δροσάτη να αφήσω,
τα σήμαντρα ηχούν του εσπερινού.