Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

Ματιές, «λύχνων αφάς»





Ματιές, «λύχνων αφάς»

Τι σ’ έπιασε βραδιάτικα ματιά μου,
στο γλυκοχάραμα του κάποτε γυρνάς,
αποσταμένη για πού το’ βαλες κυρά μου
κι’ απ’ την καρδιά μου δίχως άδεια πετάς;

Βιράρεις κόντρα στου καιρού την πλημμυρίδα,
στο ντεκολτέ της να γλιστρήσεις να χαθείς,
τι κι’ αν θα βρεις βανδαλισμούς και καταιγίδα
στ’ απόκρυφα του «δειλινού» ζητάς να κρατηθείς.

Αυγάζεις συννεφιές για να διαβείς άστατη ψεύτρα,  
χαρτογραφείς της «Περσεφόνης» την ανάγλυφη θωριά,
σε καμαρώνω όμως όταν «στ’ άστρα» παίρνεις μέτρα
και κόντρα στη νεροσυρμή το πας ανηφοριά.

«Λύχνων αφάς» περνάς από τα «κόκκινα» γυαλιά μου,
 φλερτάρεις όνειρα ασύλητα, παρθένα αυγινά,
δίχως αιδώ θωπεύεις τα αρχαία τα φιλιά μου
και ταξιδεύεις σε πελάγη τροπικά, αλαργινά…

Yiannis H.