Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Δηιάνειρα.



Δηιάνειρα.

Από τη στέπα του μυαλού χνάρια μαζεύω,
μες σε συμπλέγματα αλλόκοτα παράνοιας,
τη μνήμη την αλλοιώσιμή μου αναδεύω,
να ξαναβρώ τα άληστα φιλιά της Δηιάνειρας.

Μα βρήκα στα στέκια τα γνωστά, ξόβεργες παγίδες,
την Ήρα τη χαιρέκακη, τα όνειρά μου να αγρεύει,
και της ψυχής τις άμοιρες, τις ξέπνοες ελπίδες,
πεντόβολα, μες στης φωτιάς τα κάστρα, να τις παίζει.

Γκριζοφορούσες οι φούξιες οι ερωτόχρωμες, δάκρυα στάζουν
σποράς άνυδρης, της Αφροδίτης άραχλα στολίδια,
στ’ ακροθαλάσσι των θεών χίμαιρες άτρομες χειμάζουν,
κι’ έγινε η άμμος η Ξανθιά, χαλικερά στρωσίδια.

Τώρα στο σύθαμπο τον Όλυμπο κοιτάω,
που πήγαν τάχα οι θεοί ο ψεύτικοι ρωτάω.
Μ’ αυτός σιβυλλικός ανήλιαγος, με χιόνια παραμένει
κι’ έχει στο θρόνο του άνασσα, θεά την ειμαρμένη.

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Αέναη εικόνα!


Αέναη εικόνα!

Σε είχα δει στο (ιερό) της Ελευσίνας,
μέσα σε λάμψεις σε καπνούς και ιαχές,
είχες γλιστρήσει απ’ τα τείχη της Αθήνας,
για παιχνιδίσματα σε άναστρες νυχτιές.

Σαγηνευτική, αιθέρια της Ιουδαίας Βερενίκη,
στα αφροκύματα τα λάγνα των καιρών,
στις ακροποταμιές του Νείλου Νεφερτίτη,
παντοτινές, ονειρικές εικόνες ηδονών.

Χνάρια εξαίσια μιας άλλης Θαργηλίας,
αλλόκοτο μεθύσι αφιονισμένη ενοχή,
εθιστικές στιγμές οθφαλμοσυνουσίας,
άφατη, αρχέγονη, ερωτική διαδοχή.

Σε ξαναβρίσκω πορνοστάρ της οικουμένης,
θέλγητρα ανάλλαγα στου χρόνου το σταθμό,
λάγνα θωριά της σάρκας σου της χιλιομαλαγμένης,
Σαλώμη αέρινη, στο σύγχρονο του dvd ρυθμό.