Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Τυχαία συνάντηση.



Τυχαία συνάντηση.

Την είδα ένα μεσημέρι
πάνω στην άμμο να σκαλίζει δυό καρδιές
στο ίδιο μέρος που της κράταγα το χέρι
τις ανοιξιάτικες εκείνες τις βραδιές.

Πέρασαν χρόνια γκρίζα τα μαλλιά της
μα είναι όμορφη όπως παλιά
ώριμη τώρα η θεϊκή η ομορφιά της
πολύχρωμο λουλούδι στην ακρογιαλιά.

Τα μάτια μου στα μάτια της χαθήκαν
χλόμιασε η πλάση κι’ έγινε σεισμός
φλέγεται η θάλασσα τ’ απύθμενα φανήκαν
σ’ άλλη διάσταση περνά ο λογισμός.

Μάτια μου μεγάλα πλουμισμένα
ξενύχτια μου παλιά τραγουδισμένα
ήσουνα φάρος στη ζωή στα όνειρα μου
δεν έπαψα να σ’ αγαπώ εγώ χαρά μου.

Αισθαντική μου χαραυγή
μεθυστική του έρωτα μου ναϊάδα
της ύπαρξης μου πρύμισμα
του κόσμου μου καταύγαστη πλειάδα.

Δόσμου τα χέρια σου να βρούμε αναπολήματα
εκείνα των χαρούμενων στιγμών
να ξαναγράψουν οι καρδιές μας έκθεση ιδεών
να ημερέψουν του χειμώνα μας τα κύματα.

Άσε το δάκρυ της ψυχής σου να φιλήσω
όπως παλιά καρδιά μου να μεθύσω
και να σου πω
εγώ γλυκιά μου και στα χιόνια σ’ αγαπώ.

Λευκό μου περιστέρι άλλο μη κλαις
τα γκρίζα σύννεφα για λίγο διώξε
πως ήμαστε στα όνειρα του χθες
πως δε χωρίσαμε ποτέ χαρά μου νιώσε.

Κι’ αφού το θέλησε η μοίρα ομορφιά μου
δόσμου τα δάκρυα σου πάρε τα δικά μου
στα σκαλοπάτια της ζωής τα τελευταία
παρηγοριά στα ταξιδέματα μας τα μοιραία.

Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Είδα τα μάτια της.



Είδα τα μάτια της

Είδα τα μάτια της μια Κυριακή πρωί
μέσα απ’ τους μύθους μιας οδύσσειας τα γραμμένα
σ’ ένα βιβλίο που το λέγανε ζωή
να σβήνουν στίχους από χρόνια περασμένα.

Σε γκρεμισμένους ψάχνω τώρα Παρθενώνες
τα μάτια μιας αρχέγονης θεάς να ξαναδώ
μα μέσα στους βοριάδες τους τυφώνες
στο άγνωστο να φτάσω ορρωδώ.

Είδα τα μάτια της στης Κίρκης τα παλάτια
με διαβατάρικα πουλιά να σεργιανούν
σε θάλασσες να ψάχνουν μονοπάτια
από τη νύμφη του Θερμαϊκού ν’ αγαπηθούν.

Μέσα από όνειρα που κρύβουν εφιάλτες
της Σαλονίκης το βαρδάρη πολεμώ
μη τα πληγώσει να μη γίνουν ποτέ στάχτες
προσεύχομαι στο σύννεφο που ξέρουν το λευκό.
Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Φίλε παλιέ.



Φίλε παλιέ.

Φίλε παλιέ,
που ν’ άσε φίλε της αλάνας
σ’ αναζητώ στο παρελθόν
στο τελευταίο το φιλί της μάνας.

Του χρόνου ο πόλεμος βαρύς
να τον νικήσεις πως μπορείς
με άδεια τη φαρέτρα
και της σφεντόνας της παλιάς
ασήκωτη κι’ η πέτρα.

Βουβά τα δάκρυα βροχή
τ’ απομεινάρια στη ψυχή
σταλαγματιές στα λασπονέρια
κομματιασμένα όνειρα
και οι γραμμές στα χέρια.

Φαρμάκι μαύρο η μοναξιά
σβησμένα όνειρα του Μάι
από το μπρούσκο το κρασί
μια ρουφηξιά
κι’ αργοχτυπάει η καρδιά
χωρίς φτερά που πάει.

Στον καλπασμό της καταιγίδας
μες στο σκοτάδι φως αχτίδας;
δυσκολοδιάβαστο χαρτί
είναι το πως και το γιατί.

Λες και δεν πέρασαν τα χρόνια,
λες και δεν ήρθαν ποτέ χιόνια,
λες και δεν ήταν ποτέ χτες,
λες κι’ η ζωή’ ήταν διακοπές.

Φίλε παλιέ, όταν βρεθείς,
πέρα’ απ’ τα σύνορα της γης
και τις παλιές αγάπες ξαναβρείς,
τότε και πάλι απ’ την αρχή
βίρα τις άγκυρες θα πεις.

Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Είναι γλυκό να σ' αγαπούν.


Είναι γλυκό να σ’ αγαπούν

Πολύ γλυκιά 'ναι η ζωή
τι κι' αν περάσαν χρόνια
σου εύχονται χρόνια πολλά
τι κι' αν δε ζεις αιώνια.

Όταν σου λένε σ' αγαπώ
με μάτια που δακρύζουν
και το φιλί πολύ ζεστό
μ' αγάπη όταν χαρίζουν.

Όταν το χάδι στα μαλλιά
είναι σαν ηλιαχτίδα
και της καρδιάς η άνοιξη
γεμάτη από ελπίδα.

Όταν το φως τη χαραυγής
γεμίζει την ψυχή σου
στην αγκαλιά σου όταν κρατάς
την ίδια τη ζωή σου.

Τι πιο γλυκό να σ' αγαπούν
και να πονούν για σένα
και μάτια απ’ την πολύ χαρά
να είναι δακρυσμένα.

Τι πιο γλυκό και όμορφο
λουλούδια να σου δίνουν
και της καρδιάς τους τ' άρωμα
φεύγοντας να σ' αφήνουν.

Πολύ γλυκιά 'ναι η ζωή
όταν ζωή δωρίζεις
κι' από τα μάτια σου το φως
του ήλιου όταν χαρίζεις.


Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Στην ανοιξιάτικη φωλιά.



Στην ανοιξιάτικη φωλιά.

Με αναμνήσεις φορτωμένο το δισάκι
είπα κι’ αυτό το καλοκαίρι να διαβώ
το ανοιξιάτικο το πέτρινο σοκάκι
σημάδια που μου άφηνε να βρω.

Στης μνήμης τα λιμάνια τριγυρίζω
το όνομα της ψιθυρίζω
ψάχνω στον έρημο γιαλό
τον έρωτα μου τον παλιό.

Δυσαρμονίας ονειρέματα
έργο ανάκουστο παραφροσύνη
μιας μάγισσας καταποντίσματα
εξόριστος σε μι’ απεραντοσύνη.

Φεγγάρι μου αυγουστιάτικο
σε όνειρα και μύθους που αρμενίζεις
για το χαμένο μου έρωτα
κι’ εσύ θαρρώ δακρύζεις.
Ψάξε τα χνάρια της φίλε παλιέ να βρεις
στα όνειρα της όπως τότε να βρεθείς
και να της πεις- μη τ’ αρνηθείς- για μένα
δεν τη ξεχνώ την αγαπώ
στάζει η καρδιά μου αίμα.


Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr στις 7/9/2008

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Φωτογραφίες.



Φωτογραφίες.

Τη μνήμη την παλιά μου ξεφυλλίζω
στις γειτονιές της τριγυρίζω,
παλιές φωτογραφίες ξεχασμένες
με χρώμα της ζωής ζωγραφισμένες,
με της καρδιάς το αίμα πινελιές
παντού σημάδια χαρακιές.

Ένα χαρτί που δε μιλάει
ένα ποτάμι μεθυσμένο που κυλάει,
ξεθωριασμένα καλοκαίρια
μέσα στα δυο μου χέρια.

Και τώρα ξένος στη γωνιά
σ’ ένα χαρτί μιά μελανιά,
λες κι’ η ζωή ΄ταν διακοπές
λες και δεν ήταν ποτέ χτες.

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Τα χείλη της.


Τα χείλη της.

Τα όμορφα τα χείλη της
σ’ ένα χαρτί κοιτάζω,
ξεθωριασμένες πινελιές
στη μνήμη μου διαβάζω.

Φωτογραφία ασπρόμαυρη
λουλούδια μαραμένα,
στ’ αποκαΐδια όνειρα
τραγούδια ξεχασμένα.

Το σάπιο μήλο διάλεγαν
για μένα ήταν βαμμένα,
κι’ ήταν τα βράδια πειρασμός
ποτάμια μεθυσμένα.

Τώρα τα χρόνια πέρασαν
και χάθηκε το μήλο,
μα κι’ η μηλιά δε βγάζει ανθούς
ξεράθηκε το ξύλο.

Άγνωστα είναι απόμακρα
άχρωμα και ξένα,
και της ζωής μου ο έρωτας
φεγγάρια δακρυσμένα.

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Τι κρίμα.



Τι κρίμα

Σ’ ένα ματζόρε που δε φτάσαμε λυπάμαι
τι κρίμα τ’ όνειρο μας να χαθεί
από το χέρι το κρατούσαμε θυμάμαι
με τα μινόρε μιας αυγής για να ντυθεί.

Πως το μπορέσαμε και κάναμε ληστεία
σ’ ένα παιχνίδι που το παίζουν και παιδιά
τι κρίμα που χωρίσαμε γι’ αστεία
κι’ έγιναν κάκτοι της ελπίδας τα κλαδιά.

Σ’ ένα φινάλε που δε φτάσαμε λυπάμαι
τι κρίμα που δε νιώσαμε το πρώτο μας φιλί
ποιό λάθος κάναμε στο άγνωστο και πάμε
μια μέθοδο δε λύσαμε απλή.

Μια στάλα ήλιο ήπιαμε, από ποτήρι άδειο.
Κι’ αλλάξαμε κατεύθυνση και μάρκα στο τσιγάρο.

Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Μελαγχολώ.



Μελαγχολώ.

Μελαγχολώ – συμφύρω του μυαλού τη λογική
στ’ ανακατώματα να βρω ένα χάδι
κι’ από τα στέμφυλα μια στάλα από ρακή
να κλέψω της ζωής το άβγαλτο μαγνάδι.

Μελαγχολώ τ’ απόγεμα της Κυριακής
κι’ η έμπνευση το λύχνο μου ανάβει
μα ο χρόνος είναι χαμερπής
το λάδι που τ’ απόμεινε στάλα τη στάλα αδειάζει.

Μελαγχολώ και ορρωδώ να κοιμηθώ
ξέχασα ν’ αγαπάω
κι’ αν προσπαθώ σ’ ένα σταυρό να κρατηθώ
ξαστόχησαν οι ρίμες μου – πονάω.

Μελαγχολώ κι’ οδοιπορώ
σ’ εν’ άσωτο σιβυλλικό ταξίδι
προσηλυτίζομαι και προσχωρώ
στο ψεύτικο του κόσμου μου παιχνίδι.

Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr