Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Της καρδιάς τα σήμαντρα, του χθες, του τώρα!





Της καρδιάς τα σήμαντρα, του χθες, του τώρα!
                            (Στον άγιο Νεκτάριο)

Στη σκέψη μου, την άγια εικόνα σου σμιλεύω,
κι’ εκείνη απλώνεται συμπαντικός κισσός,
τις ρίμες μου να χτίσω στη σκιά σου το παλεύω,
και είναι χάρμα η πανσέληνος κι’ ο Ιλισσός.

Σ’ έβλεπα χθες από αποστάσεις αστρικές,
βυθίζονταν η αύρα σου στα όνειρα μου,
λάμψεις θεόσταλτες, από εικόνες μαγικές,
τώρα σου δίνω της ψυχής, τα φωτοαντίγραφα μου.

Με ρεύματα, με στέλνεις σ’ εποχές αλλοτινές,
στις γειτονιές τους, πλάγιο ήχο να συνθέσω,
παίρνω απ’ το βλέμμα σου ιδέες φωτεινές,
στα στίγματα της θάλασσας σου, να χωρέσω.

Έλξη συνειρμική απ’ το περίγραμμα της σκέψης,
κ’ ένας λευκός ναός, μ’ ακόρντα της καρδιάς εωθινά,
χαμόγελα μ’ αγιόκλημα ονείρου να γιατρέψεις, 
μείζων ορίζοντες, τα άγια λείψανά σου, ωσσανά. 

Ψαρεύω ίχνη απ’ τις δικές σου περασιές,
με δόλωμα μετάνοιας άγλυκο, που ίσως δε μ’ αξίζει,
ζητιάνος στις σεπτές, δικές σου φυλλωσιές,
για μια ελπίδα, που το γκρίζο του χειμώνα, να φωτίζει.


Yiannis H.   9/11/2014