Τρίτη 26 Απριλίου 2016

Ανεστορήματα Αναστάσιμα...




Ανεστορήματα Αναστάσιμα...

Να' χα λέει μπαρούτι (μαύρο), μιαολιά, μα να ήτανε οψές,
σε εκεινιά τη λαμπρή δηλαδή, την "ουρανόχρωμη"
τη μοσχομυρισμένη από τα καλιτσούνια και τα κουλούρια
τσι ρακής.
Να παίξω άλλη μια "τρακατρούκα", να σκάση αναμεσίς 
στα μανούσα και στσι κοπανίδες, ν' αντιλαλήσει στο Πλάι,
τσα' ασκορδαλούς να μανίσει...
Τη μυρωδιά του φυτιλιού και του σπίρτου που την άναψα
να ξανανιώσω.
Ν' αναντρανίσω το κοπέλι που εξέχασα εκειά στο 
"σβουροχώρι" το Χαντρά. 

Να ήτανε λέει εδά στη παραζάλη των ...ήντα, τσι λαμπρής,
τσι λαμπρής εκεινιάς, των εωθινών πεπρωμένων...

Χαράλαμπε άγιε μου!!!

Μέσα απ' την παιδική προσευχή μου, "την αύρα σου χάιδεψα".
τα περίεργα μου θέλω σου σιγοψιθύρισα...
"Συνήχηση με της καρδιάς τα εαρινά, τ' άρρητα πεταρίσματα,
τα της δωδεκάτης"...

"Χριστός Ανέστη"

Αναστάσιμα φιλιά στη μικρή πλατεία, που στους ορίζοντες των 
ματιών μου φαινόταν μεγάλη και όμορφη.
Στα γύρω σοκάκια της, λαξεμένα φεγγάρια τα καρδιοχτύπια
μιας κρυφής, άδολης αγάπης.

"Αληθώς Ανέστη"...

Yiannis H.