Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Να ήταν ψέματα το τώρα...




Να ήταν ψέματα το τώρα…

Πως ήταν λέει ψέματα το τώρα
κι’ ήταν αλήθεια στ’ όνειρο το χθες,
πως ξύπνησα μια μεθυσμένη ώρα,
που η ζωή είχε πάει διακοπές.

Νότες θεσπέσιες στη γνώριμη πλατεία,
μυστήριο ντροπιάρικο η πρώτη αγκαλιά,
ξαναζωντάνεψε κι’ η πρώτη πειρατεία,
άγνωρη ρότα, μα χωρίστρα στα μαλλιά.

Θολές όμως ματιές, άχρωμοι ήλιοι,
πως άλλαξε ο κόσμος φορεσιά,
αδικαιολόγητοι απόντες κάποιοι φίλοι,
μα και για λίγο (μάνα), σκάρτη μοιρασιά.

Βρε πως περάσανε οι εποχές, τα χρόνια,
δεν το πιστεύω πως με γέλασε η ζωή,
βρήκα τα στέκια τα παλιά στα χιόνια,
δε γίνεται καρδιά μου το απόβραδο πρωί.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Απόψε που μελαγχολώ...




Απόψε που μελαγχολώ…

Απόψε λέω όνειρα να πιω και να μεθύσω,
στων πεπρωμένων μου τις στράτες να βρεθώ,
τ’ ανώμαλα τα υπομάλης ρήματα ν’ αφήσω,
στης μέθης μου τα νανουρίσματα να αφεθώ.

Σ’ ένα κοκτέιλ από σύμπαντα κενά να βυθιστώ,
περιπλανώμενος στα κύματα, στην παραζάλη,
γραφές να βρω που να μου λένε τι χρωστώ,
και μ’ έχει ο Τειρεσίας, στο σημάδι, στην αιθάλη.

Απόψε που μελαγχολώ, θέλω να πιώ να ταξιδέψω,
στα συννεφάκια του μυαλού, ζωή να σε παιδέψω.
Δυο ποτηράκια ακόμα και σου παίζω μπαλοτιές,
για τις φιγούρες σου τα φούμαρα και τις ψευτιές.

Και λέω να ρίξω ένα φουρνέλο στην πλατεία,
κι’ ας με ποτίσουν ξύδι και αρχαίο χημικό,
έτσι κι’ αλλιώς είναι αργά για μια καινούργια πειρατεία,
στο σταυροδρόμι ψεύτικο, άχρωμο όνειρο, χιμαιρικό.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Δις εξαμαρτείν...




 Δις εξαμαρτείν…

Λάθος και πάλι σε μια μέθοδο απλή,
ξεστρατισμένες, άστοχες επαναλήψεις,
τα ίδια παγιδεύματα, στράτα απατηλή,
ρίμες ασύνδετες, άσοφες παραλήψεις.

Στο δις εξαμαρτείν, περίσσια η οργή,
κι’ εγώ θωπεύω ακόμα παραμύθια,
είναι στο λάθος η μετάνοια, η κραυγή,
όμως ποια να’ ναι αλήθεια, η αλήθεια;

Άπειρα λάθη στις βεγγέρες των καιρών,
μα εγώ ομόνω πως δεν έβλεπα παγίδες,
δάκρυα φύτεψα στο γκρίζο των μαλλιών,
στο αγεφύρωτο του χρόνου, καταιγίδες. 

Βροντά στον νόστο της ψυχής μου η συγνώμη,
όπου νοστάλγησα και όπου αναπολώ,
τους κέρασα στο πέρασμα μου σκόνη,
να σταυρωθώ θα το μπορούσα να τους πω.