Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Αναμνήσεις.



Οι αναμνήσεις μου είναι ο μόνος παράδεισος από τον οποίο κανείς δεν μπορεί ποτέ να με διώξει.

Σ' αναζητώ.

Κι’ απόψε πάλι.
Τη μνήμη την αλλοιώσιμή μου αναδεύω.
Διαπερνώ τη γρανιτένια πέτρα τη σκληρή της φυλακής μου,
μέσα στο χρόνο τον άχρονο.
Ορτσάροντας στον άνεμο δίχως πανιά,
κόντρα στο πείσμα της ζωής χαρά μου, σ’ αναζητώ.

Σ’ αναζητώ, στις πηγές ενός υπεραισθητού ονείρου.
Στις ζωγραφιές τις ανεξίτηλες των χειλιών σου,
στο βυθό εκείνης, της δικής μας θάλασσας.

Αναζητώ κι’ απόψε μέσα από τον άχρωμο κόσμο μου,
τις ανεπανάληπτες καταιγίδες μέθης από τις γεύσεις
του κορμιού σου.
Μέσα στους αντικατοπτρισμούς της ερήμου μου,
τη μορφή σου, τη μελωδία της φωνής σου.
Αναζητώ την ηδονή εκείνης της μοναδικής ώρας.

Αναζητώ μέσα απ’ τα μάτια τ’ ουρανού κι’ απόψε,
τα χνάρια που ζωγράφισες στο πέρασμά σου,
το χώμα που έσκαψαν τα δάκρυά σου,
τον καταπράσινο γαλήνιο ωκεανό σου.
Αναζητώ μέσα σ’ ένα σύμπαν δίχως εικόνες, μια στάλα φως,
το φως απ’ το χαμόγελό σου.

Να ξανακούσω θάλασσά μου το τραγούδι της ερήμου,
των φεγγαριών σου τις γλυκόλαλες χαβάγιες.
Να νιώσω.
Τη μαγεμένη αύρα της σκέψης σου.
Της ανάσας σου το χάδι.
Τη δροσιά από το δάκρυ του κορμιού σου.
Να ημερέψω του χειμώνα μου το βράδυ.

Ομορφιά μου
Να’ χα τη δύναμη, το χρόνο να παλέψω,
να τον κερδίσω μιά φορά, να τον πλανέψω.
Να μπω στην καταπράσινη ματιά σου,
να κλέψω όπως τότε τη φωτιά σου.
Στ’ ανάλαφρα τα άληστα φιλιά σου να λουστώ
και να σου πω,
εγώ χαρά μου και στα χιόνια σ’ αγαπώ.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Σιβυλλικό ταξίδι.



Σιβυλλικό ταξίδι.

Βραδιάζει και μελαγχολώ
μα μ’ όνειρα μεθάω,
σε ηλεκτρικά κυκλώματα
ζωή σε σεργιανάω.

Να σε κλειδώσω σ’ ένα τσιπ
εκδίκηση να πάρω,
στων αντιθέσεων τον κόσμο μου
σερφάρω.

Θωρώ πολύχρωμες σελίδες
με καυτό χαλάζι,
η πασχαλίτσα με μι’ αράχνη
όλο φιλιά και νάζι.

Μελίρρυτα προγράμματα
με τους ιούς φιλιούνται
κι’ οι ξόβεργες που έστησα
με κρίνους ν’ αγαπιούνται.

Μα το ταξίδι το πρωί
χιμαιροκυνηγήματα
στρεψόδικη είναι η ζωή
κι’ ας τρέχει σε ποιήματα.

Μα εγώ της λέω σ’ αγαπώ
αξίζει δεν αξίζει
ζάπινγκ στα ονειρέματα
σιβυλλικό ταξίδι.


Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Πέρα απ' τον ορίζοντα.




Πέρα απ’ τον ορίζοντα...

Οδηγώντας τη σκέψη μου,
πέρα απ’ τον ορίζοντα της δικής της σκέψης,
αδράχνω την αύρα της ψυχής της,
αντλώντας φως, αρώματα, ήχους, χρώματα,
ρυθμό, αρμονία, ρομαντισμό, ιδέες,
μορφές του έρωτα.

Οδοιπορώντας μέσα στη χρυσή σπίθα από το φως της,
το απροσπέλαστο, το υπέρ ουράνιο,
στη φαντασία, στη γοητεία του παράδοξου.
Μέσα στα λουλούδια του ονείρου,
στα ουράνια τόξα της σκιάς της,
στο θέλγητρο των πεπρωμένων της.
Βυθίζομαι, στο δικό της άπειρο διάστημα, το γεμάτο εικόνες.

Διαπλέω την απεραντοσύνη των ματιών της,
τις ανεπανάληπτες καταιγίδες μέθης από τις γεύσεις
των φιλιών της,
μέσα στους αντικατοπτρισμούς του πνεύματος της,
μέσα στο υποκείμενο, στο αντικείμενο,
αναζητώ στον άγνωστο κόσμο μου,
την ύπαρξης της.

Η ονειροφαντασία συναντά όλες τις διαστάσεις
που ενυπάρχουν μέσα στο βαθύ βασίλειο της λογικής,
στο ανακάτωμα του αισθητού με το υπεραισθητό.
Ακούω τώρα τη μελωδία της φωνής της,
γεύομαι την αλμύρα από το δάκρυ του κορμιού της,
αισθάνομαι το χάδι των μαλλιών της,
πέρα απ’ τον ορίζοντα,
την ηδονή της μοναδικής ώρας.

Αναζητώντας με χημείες άγνωστες,
στο άπειρο των μαθηματικών, στη σκιά των αστεριών,
το θησαυρό των συναισθημάτων της.
Μέσα στον άχρονο χρόνο την ΑΠΟΡΙΑ!

 
Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Για μια υπέρβαση...





Για μια Υπέρβαση...

Για μια υπέρβαση να παίξω στα χαρτιά,
με της ψυχής τα φύλλα για μιά κέντα,
σ’ ένα παιχνίδι που το καίει η φωτιά,
εγώ μοιράζω μα θαρρώ δεν έχω ρέντα.

Πως να μαντέψεις την απέναντι ματιά,
όσο κι’ αν ξέρεις της ψυχής τα κατατόπια,
άγνωστη λέξει της αλήθειας η γητειά,
τα τραπουλόχαρτα ασύμμετρα και σκόρπια.

Πως να διαβάσεις ένα γράμμα βουλωμένο,
λόγια αλλοιώσιμα, αινίγματα θολά,
συμπέρασμα θα βγάλεις λαθεμένο,
συγκεχυμένα όνειρα θα βρεις απατηλά.

Πως να ρισκάρεις και τα ρέστα σου να παίξεις,
αφού μπλοφάρουν και οι πέτρες που πατάς,
που ’ναι στ’ αλήθεια μια αλήθεια να χαϊδέψεις,
ρίμες ακέντητες θα βρεις και μη ρωτάς.

Για μια υπέρβαση που όμως δεν αξίζει,
ιδεογράμματα που σβήσαν στο χιονιά,
αντικατοπτρισμός το υπερβατό ταξίδι,
στο γυάλινο τον ψεύτικο ντουνιά.

Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr στις 29/11/2008

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Μια λίρα κάλπικη για λίγα γιασεμιά;


Μια λίρα κάλπικη για λίγα γιασεμιά;

Με σερπετάδα κι’ ένα σέρτικο τσιγάρο
σελφ σέρβις σ’ όνειρα παλιά,
διαλέγω ένα ψέμα το φουμάρω
γράφω στους τοίχους με μπογιά,
πρωταπριλιά.

Δυο ποτηράκια και σηκώνω παραγάδι
από μια θάλασσα απύθμενη μοιραία
γυρίζει ο ήλιος και του λέω καλό βράδυ
επαναστάτης μα με χάρτινη ρομφαία.

Να ξεχαστώ απ’ της ζωής το καρναβάλι
μια λίρα κάλπικη για λίγα γιασεμιά
ένας μποέμ στις αναμνήσεις που προβάλει
μια ζωγραφιά σ’ ένα χαρτί μια ερημιά.

Σφίγγω το χέρι και συνθλίβω το ποτήρι
τρέχει το αίμα γράφω σ’ αγαπώ
κι’ αν λες ζωή να κάνω χαρακίρι
τα δέντρα ορθόκορμα πεθαίνουν θα σου πω.

Γράφω στους τοίχους με μπογιά λόγια αστεία
του χρόνου τα τερτίπια πολεμώ
απ’ την οδύσσεια SMS σε μια κυρία
ένα σφηνάκι ακόμα και παράγινε μελό.

Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr

Φωτ.
Δημήτρης Χορν - Έλλη Λαμπέτη.
Από την ταινία ''Η κάλπικη λίρα''
Ένα πορτρέτο Σ' ΑΓΑΠΩ.