Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Δεκέμβρης...




 Δεκέμβρης.

Το χειμωνιάτικο τ’ απόβραδο ανταριάζει,
της μοναξιάς τ’ οξειδωμένο σήμαντρο ηχεί,
οδοιπορήματα στο ξέφρενο του μελτεμιού τ’ αγιάζι,
για το προσκυνητάρι τ’ άφωτο, στερνή απαντοχή.

Γλιστρά στα δάχτυλα το γκρίζο κομπολόι,
στου λύχνου το αχνόφεγγο συναλλαγή,
χτυπά μεσάνυχτα του τοίχου το ρολόι,
κοντά στα ξημερώματα, μοιραία υποταγή.

Σκιές ασάλευτες και μνήμες ρεφενέ,
στην γκρεμισμένη την υπόγεια την ταβέρνα,
ποτό ξενόφερτο στου ιντερνέτ τον καφενέ,
ανάμνηση μιας εποχής, στο κάδρο η λατέρνα.

Διαβάτη ξένε τον χιονάνθρωπο που προσπερνάς,
είναι επαίτης της ζωής, μη τον χλευάσεις,
θ’ αρθεί καιρός, χιονιάς κι’ εσύ που θα πονάς,
στη θύελλα του χρόνου θα ριγάς, θα κλάψεις.

Yiannis H.