Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Νύχτες του χθες…






Νύχτες του χθες…

«Παρελαύνω» τα μεσονύχτια στους δρόμους,
στην αυλή σου ν’ ανάψω ανέσπερο φως,
«ηθικούς» παρακάμπτοντας νόμους,
είσαι άτρωτος πόθος, χαρά μου κρυφός.

Ανιχνεύω «διόδους» της γειτονιάς σου παλιές,
στις γραφές σου να σβήσω τα όχι τα μη σου,
μια βραδιά «ν’ αριβάρω» στις μεθυσμένες φωλιές,
σημάδια ν’ αφήσω στο λευκό το κορμί σου.

Απ’ τα νοσταλγικά της Αθήνας τα βράδια,
στ’ αναστενάρια της ψυχής στον καφενέ,
ματιές πικάντικες, ναζιάρικα τα χάδια,
ερωτικά παιχνίδια, με ζάρια ρεφενέ.

Στις γλιστερές αναμνήσεις, «πλατσουρίζω» τις νύχτες,
τα καλά τους φορούν τα μαβί δειλινά,
τις «ζαριές» σου και τώρα φωνάζοντας «ρίχτες»
με των φιλιών μας την «κάφτρα» να καούμε ξανά.