Κουβέντες με μια Ελιά ;
Ήρθα και πάλι ένα γεια σου να σου πω,
κάτω απ’ τα λιόκλαδά σου να ριμάρω,
ν’ ανάψω το κομμένο μου τσιγάρο,
στο θρόισμα των φύλλων σου να ονειρευτώ.
Τη φαντασία μου στον κόσμο σου ν’ αφήσω,
ν’ ακούσω τις πενιές ενός αρχέγονου θεού,
από μια φόρμιγγα καιρού αλλοτινού,
στο σ’ αγαπώ μιας άλλης εποχής να σεργιανίσω.
Τα μυστικά μου να σου δώσω κλειδωμένα,
στις ρίζες σου να λιώσει το λευκό χαρτί,
να σβήσουν όνειρα ελπίδας χαραγμένα,
μ’ ένα παράπονο, μια πίκρα, ένα γιατί.
Φεύγει ο ίσκιος απ’ το σύμφυρμα του νου,
κι’ εγώ μ’ ένα μου δάκρυ θα σε χαιρετίσω,
τη συντροφιά σου τη δροσάτη να αφήσω,
τα σήμαντρα ηχούν του εσπερινού.
Yiannis H.
