Μετρώντας.

Μετρώντας

Μετρώντας τ’ άσπρα σύννεφα στο γέρμα,
θωρώ να τους αλλάζει ο βοριάς σχηματισμούς,
κι’ εγώ στ’ ανοίγματα τους ψάχνω περασμένα,
χρησμούς κι’ ανέρωτους ωκεανούς.

Μ’ ένα φτερό στον άνεμο ανερευνώ,
φθαρτούς του λογισμού μου υπνοβάτες,
αγλύκαντος ορτσάροντας συγκυβερνώ,
σκαρί μπαταριστό, μ’ άυλους επιβάτες.

Εικόνα της κιτρινισμένη του καιρού,
σ’ αστερισμούς τη βρίσκω λαξεμένη,
σημάδι αέναο καιρού αλλοτινού,
στ’ ακροθαλάσσι μου γυμνή ερωτευμένη.

Σκουριά την άγκυρα αλλοιώνει,
στο μεσοπέλαγο ξωκείλει αμαχητί,
μια ζωγραφιά εφηβική, κισσός που απλώνει,
σ’ ένα κατάρτι μιας ανάμνησης να κρατηθεί.

Τα ασπροσύννεφα αγέρηδες τα διαφεντεύουν,
σε μπάρκα που ο χρόνος κυβερνά,
κυκλώνες ύπουλοι που τ’ αναδεύουν,
να μη σαλπάρουν τα όνειρά μου τα στερνά.

Κι’ εσύ αχιβάδα στου μυαλού μου το γιαλό,
ιδεογράμματα στα κύματα του χρόνου,
το άλικο το άληστο φιλί σου αναπολώ,
απολιθώματα στα πέλαγα του πόνου.