Πυρετός.
Στης ειμαρμένης τ’ ανεμόδαρτο το βράδυ,
στον πυρετό τον πρόστυχο της προσμονής,
σ’ ένα κρεβάτι πληρωμένης ηδονής,
αφρόψαρο ξενέρωτο, στης απειρίας το σκοτάδι.
Όνειρα αυγινά των διαβατάρικων στιγμών,
της πλάνης του, της νιόφερτης αιτία,
είναι όπως λένε της ζωής, γλυκιά η αμαρτία,
το άλικο, τ’ ανήλιαγο κελί των στεναγμών.
Φθαρτή, της θύμησης του εικόνα αλγεινή,
δίχως καπνό, γυμνή αφιονισμένη,
της Αφροδίτης του καιρού μεταλλαγμένη,
μια αμαζόνα χωρίς Πήγασο φτηνή.
Αιτία πλάνης οι οβολοί το πέρασμά της,
λάσπης φιλιά της ιστορίας των αιώνων,
τo δάκρυ της σκιά των Παρθενώνων,
στερνό φευγιό στη γκιλοτίνα τα όνειρά της.
