Αντιθέσεις
Manor, εξαίσιο ξετέλεμα, κάποιου Baron (επαίτη) η εστία.
Άστρα φεγγάρια και ουράνιες αγγέλων παραστάσεις.
Διαμάντια, μάλαμα, καράτια μύρια, ναι τόση απληστία.
Πέπλα σμαραγδοκέντητα, σύννεφα άλικα της πλάσης.
Αναδυόμενο παραμυθένιο, αστρόφιαχτο πανόραμα,
αυλές της άρκτου και της πούλιας, φιδάτοι ποταμοί.
Καμβάς της τέχνης των χρωμάτων, ονειρόγραμμα,
ηδονικά γλυκοχαράματα, ουράνιο μάνα οι οβολοί.
Στο σταυροδρόμι όμως το μοιραίο της ζωής,
σε βάρκα του Αχέροντα κι’ εκείνος έχει μπαρκάρει,
στην ποθητή του άλλου κόσμου αθανασία της ψυχής,
δεν το μπορεί ένα ανθρώπινο ρετάλι να σαλπάρει.
Σπίτι μου, σπιτάκι μου…
Σπίτι μου λευκό, σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου,
από τις θάλασσες τις μπλάβες του Ελύτη φεγγοβόλο,
άσμα εωθινό γλυκαηδονιού, στις ακεφιές μου Βοτανάκι μου,
χιονάτα γιασεμιά, χαμόγελο μου αγαπημένο δροσοβόλο.
Σπίτι μου λιτό, αγνό, βαλεριάνα της ψυχής που με προσέχεις,
τα συναισθήματα μου αγκαλιάζεις και μαζί τους ξενυχτάς,
δε σε αλλάζω με manor, είσαι ο δικός μου της αγάπης μπεζαχτάς.
Λιώνεις τον πάγο της καρδιάς με ξεκουράζεις και μ’ αντέχεις.
Εικόνα
Waddesdon Manor 1874
