Για λίγα γιασεμιά...
Στα χείλη μ’ ένα σέρτικο τσιγάρο,
περάσματα απ’ τα στέκια τα παλιά,
ψαρεύω μια αλήθεια τη φουμάρω,
διαγράφω μια πικρή πρωταπριλιά.
Δυο ποτηράκια και σηκώνω παραγάδι,
από μια θάλασσα απύθμενη μοιραία,
γυρίζει ο ήλιος και του λέω καλό βράδυ,
επαναστάτης με την άλλοτε ρομφαία.
Να ξεχαστώ απ’ της ζωής το καρναβάλι,
μια λίρα κάλπικη για λίγα γιασεμιά,
ένας μποέμ στις αναμνήσεις που προβάλει,
στη χέρσα του μυαλού την ερημιά.
Σφίγγω το χέρι και συνθλίβω το ποτήρι,
τρέχει το αίμα, γράφω με ρίμες σ’ αγαπώ,
αναφτερώνει στ’ ανοιχτό μου παραθύρι,
κάποιο χαμόγελο που το’ χα φυλαχτό.
Γράφω στους τοίχους με μπογιά λόγια αστεία,
του χρόνου τα τερτίπια πολεμώ,
απ’ την οδύσσεια SMS σε μια κυρία,
τα σκέρτσα σου περίεργη ζωή περιγελώ.
