Αναπόδραστες
στιγμές…
Σμήνη κι’ απόψε αναπόδραστων στιγμών,
καψαλισμένες διαβατάρικες εικόνες,
ένα χαρμάνι πεινασμένων στεναγμών,
σε φάλαγγα σκιές, της νύχτας λεγεώνες.
Τσούζει στα μάτια της αιθάλης η καπνιά,
κι’ εσύ οδοιπόρε στο λαβύρινθο του πόνου,
να ξεγελάσεις θέλεις της ζωής την απονιά,
μ’ ένα παυσίπονο στο πέρασμα του χρόνου.
Δεν συντηρείται η αλήθεια μ’ αυταπάτες,
μην περιμένεις το εξπρές δεν θα φανεί,
τα κίτρινα φεγγάρια είναι οφθαλμαπάτες,
το φανερώνουν τα σημάδια, οι οιωνοί.
Μπρος στο στερνό της διαδρομής σου το σταθμό,
ανεστοράσαι της ζωής τα πεφταστέρια,
περνάς στης μοίρας τον αρχέγονο ρυθμό,
μια ζωγραφιά της παναγιάς, σφίγγεις στα
χέρια.
Yiannis H.
