Μια σου εικόνα…
Μιά σου εικόνα,
μια παραίσθηση απατηλή,
στου στεναγμού
μου έγειρε την κοίτη,
μορφή εξαίσια μ’
απόκοσμη, θολή,
χάνεται στ’
αμυδρό, το φως τ’ αποσπερίτη.
Χωρίς το γέλιο
σου ανυπόφορη σιωπή,
να σου διαβάσω
δε θ’ ακούσης τον Ελύτη,
λόγια που θα’ θελε
το δάκρυ μου να πει,
αυτό που έλεγες
αλήτικο σπουργίτι.
Ρωγμές στα
όνειρα που σμίλεψα για σένα,
λαχτάρα εξαίσια
και διάφανη ηδονή,
χνάρια στο χρόνο
σκόρπια, αφημένα,
για το χαμόγελο,
μιας μέρας προσμονή.
Μερεμετίζω λόγια
να σου στείλω πικραμένα,
λόγια που θα’ θελε
η καρδιά μου να σου πει,
απ’ της ζωής τον
άγριο δρόλαπα κρυμμένα,
να ταξιδέψουν
στη βαθιά σου σιωπή.
Yiannis H.
