Ποιητής - προφήτης.

Ποιητής – Προφήτης.


Είσαι ποιητής.
Μα όσο γυρίζει ο ήλιος κι’ ο ίσκιος της πένας σου τρανέψει,
το μελάνι σου ζωγραφίζει, το πιο όμορφο όνειρο φυσικής
τελείωσης που έδωσες ποτέ.
Είσαι ένας άλλος ποιητής, είσαι προφήτης.
Γιατί έχεις μέσα σου την πίστη, την υπεράνθρωπη δύναμη του πρωτομάστορα.
Γιατί συνταιριάζεις και ζεύεις το ήμερο με το άγριο,
ξέρεις το χτες, πλάθεις το σήμερα, μαντεύεις το αύριο.

Ημερεύεις το ρολόι του χρόνου.
Στύβεις τις πέτρες κι’ απ’ το δάκρυ τους να δροσιστείς.
Ακούς το ανάκουστο.
Είσαι μέσα σ’ όλες τις μορφές, του έρωτα, της τρέλας, του πόνου.

Σπάζεις τους φραγμούς της ύπαρξης σου.
Στην αληθινή αλήθεια σιωπάς, υμνείς το αλάνθαστο,
γεφυρώνεις το κενό, γνωρίζεις το άγνωστο.
Ζεις τα συναισθήματα της ήττας, της ταπείνωσης σου.

Γίνεσαι ο άρρωστος, ο πικραμένος.
Γίνεσαι το ανεπιθύμητο, το ποθητό, το αισθητό, το υπεραισθητό.
Ο σοφός ο μεγάλος, μα κι’ ο εγκληματίας ο καταραμένος.

Ορθώνεσαι στην απορία, στο ακατόρθωτο.
Λιώνεις τον πάγο της καρδιάς, με τη μεγάλη φωτιά , την αγάπη.
Είσαι αυτεξούσιος ποτέ υπεξούσιος, χαμογελάς καμιά φορά στην αυταπάτη.
Διυλίζεις τη σκέψη σου, ακουμπάς το αόρατο.

Γι’ αυτό εσύ ο ποιητής γίνεσαι προφήτης.
Της απουσίας, του κενού ο χτίστης.
Ο κυνηγός της αληθινής ζωής.
Προσεύχεσαι στον άγραφο στίχο της δικής σου προσευχής.