Τα φιλιά σου...

 Τα φιλιά σου…

Μου χάρισες μια μέρα δυο φιλιά,
στους κήπους στο Ιράκ στη Βαβυλώνα,
γυμνόστηθη δίχως μαγνάδι στα μαλλιά,
στου Βασιλιά του Μίνωα τον αιώνα.

Σε φίλησα κρυφά κάποιο πρωί,
στην όαση μιας ηλιαχτίδας
και μέθυσε χαρά μου η ζωή,
στο όραμα κάποιας ελπίδας.

Σημάδι αρχέγονο, από μια άλλη Αμυίτι (ς)
Νεφέλη Κλεοπάτρα, Σαλώμη Νεφερτίτη.
Σε πάπυρο με των χειλιών σου το μελάνι,
άφησες χνάρια που δεν σβήνουν Αριάδνη.

Σε φίλησα μια νύχτα σ’ ένα όνειρο ερημικό,

στα χείλη σου το πάθος μου να σβήσω,

σ’ ένα ντροπιάρικο παιχνίδισμα εφηβικό,

κι’ από τ’ αμέθυστο τους νάμα να μεθύσω.

Τώρα μου στέλνεις SMS για ένα καφέ,
στης νύχτας των ματιών σου τα μπαράκια,
για ένα φιλί, μια αγκαλιά, στη Σάντα Φε,
στα τσιπουράδικα του κόσμου για σφηνάκια.