Ματιές στο χθες, στο σήμερα…
Το παραγάδι με τα χρυσά αγκίστρια
αναδύεται.
Το πέρασμα για τις θαλασσινές πηγές του
ονείρου, φάνηκε πίσω
απ’ το τελευταίο σύνορο.
Εικόνα εκπληκτική μιας ονειρικής
ιέρειας, ερωτική θύελλα.
Φλεγόμενες πολύχρωμες εικόνες στα σύδεντρα
της άνοιξης.
Ενύπνιο ανείπωτο, ανάλαφρο, παιχνίδι
αυγινό.
Οι στεναγμοί των ονείρων, κόπασαν στους
ίσκιους του χρόνου.
Κρυφά το σκοτάδι της νύχτας αρμέγω, να
φέξει ο αυγερινός,
πρέπει να προλάβω.
Να προλάβω το χάραμα των φεγγαριών, να
υποδεχτώ τα ορφικά μινόρε
του δικού μου συμπαντικού κόσμου.
Ένα χάδι ακόμα στη ζωή, για τα φιλιά
της.
Αυταπάτη; Αντικατοπτρισμός;
Διάπυροι ήλιοι στ’ αφροκύματα της
μοναξιάς, στην πλημμυρίδα των ματιών.
Ορτσάροντας στον άγριο δρόλαπα για το
ορμάνι της αβύσσου.
Αδιέξοδο!
Σκουριασμένα νεφελώματα, άχρωμοι
ουρανοί.
Ατείχιστη, άγονη όαση στον αστερισμό του
χρόνου, γκρίζες ομίχλες.
Σιωπή!
Το τρένο μες στους καπνούς του σφυρίζει.
Ένας σταθμός ακόμα, στον αστερισμό της
ειμαρμένης.
Yiannis H.
