Μελτέμια…
Το
ακρωτήρι της καλής ελπίδας ανταριάζει,
μας
παρασύρουν τα μελτέμια των καιρών,
το
σήμερα στο χθες μας δεν ταιριάζει
κι’
έμεινε χέρσο όνειρο, ψυχή μου το παρόν.
Σταυρόλεξο
με κουρασμένες έννοιες,
μπερδέματα
οριζοντίως και καθέτως,
απούσες
της ζωής οι εύνοιες,
κι’ ο
καϊμακλίδικος αγλύκαντος και νέτος.
Αναρριπίζει
ο χρόνος τις φωτιές που μένουν,
στην
κάψα δίχως σκιάδα νάμα απατηλό,
τα
όνειρα της Κυριακής βαριανασαίνουν,
πρόβλημα
δυσεπίλυτο, ανάκουστο μελό.
Λαγοκοιμάσαι
στα περάσματα της θλίψης,
τις
λέξεις για τη λύση στο παιχνίδι αναζητάς,
στο
προσκλητήριο δεν το μπορείς να λείψεις,
να
παραδώσεις το γραπτό σου αποζητάς.
Μην
περιμένεις ν’ αντιγράψεις είναι αργά,
δεν
το πιστεύεις που έχει ήδη σκοτεινιάσει,
μυστήριο
άλυτο κι’ η σκέψη αναριγά,
το
πεπρωμένο ποιος μπορεί να το διαβάσει;
Yiannis H.
