Το πέρασμα του ακρωτηρίου...

Το πέρασμα του ακρωτηρίου…

Ταξίδι αέρινο μέσα απ’ τα ρυάκια των θαλασσινών πηγών,

μέσα από τα χαμογελαστά φεγγάρια της σκέψης,

για το αρχιπέλαγος των οραμάτων,

για το άγγιγμα των οριζόντων της ζωής.

Το ακρωτήρι της ψυχής, των άγνωστων κόσμων.

Μέσα στα ουρλιαχτά των ανέμων η μεγάλη ώρα.

Το ψαράδικο τρεχαντήρι πλησιάζει, η σιλουέτα των βράχων ζωντανεύει.

Ο ήλιος σκίζει την πέτρα του μεσημεριού.

Ταμπουρωμένα απρόσιτα αγριοπούλια, διαφεντεύουν την όστρια.

Με των ματιών τα δάκρυα σμιλευμένες οι τελευταίες ανάσες.

Συλημένα απομεινάρια άυλων ίσκιων.

Αναδυόμενες αναμνήσεις περιδιαβαίνουν το φαράγγι μιας πραγματικότητας.

Αμείλικτος ο χρόνος, διαγράφει τα λαξευμένα της ψυχής επιγράμματα.   
Σύνδεση με την προγονική σκέψη.

Το φιλί των πάγων, προδοτικός εφιάλτης.

Προπηλακιστές της αλήθειας, της θεϊκής πνοής.

(Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι)

Το πέρασμα στην αιωνιότητα.

Ο φάρος των άστρων, το βλέμμα του, η ζωή.

Το πέρασμα του ακρωτηρίου, το φως, η ελπίδα.

Yiannis H.