Πρίμα βίστα…
Με είχαν μαγέψει του
κορμιού σου τα τσαλίμια
και των ματιών το σεξαπίλ πάνω
στην πίστα,
για να ληστέψω της καρδιάς
σου τα αγρίμια,
σε είχα μεθύσει μ’ ένα
βαλς στο πρίμα βίστα.
Απ’ τ’ αυγουστιάτικο
φεγγάρι κλεφτές ματιές,
σ’ ένα όνειρο μελένιο του
παραδείσου,
να φωτίζουν τις νύχτες
πλανεύτρες φωτιές,
να μπερδεύουν τα θέλω, τη
λογική σου.
Μια θάλασσα γεμάτη μ’
αστέρια και φως,
στα μαλλιά σου ένα χάδι
απ’ το μαϊστράλι,
για το δάκρυ των ανέμων
πρόσω ολοταχώς,
και ήταν τρέλα τα φιλιά
στ’ αλμυρό περιγιάλι.
Σε είχα γνωρίσει μια
βραδιά με πρίμα βίστα
κι’ είχα περάσει στου
κορμιού σου το καμίνι,
μα ήσουν πριμαντόνα, μια
αέρινη αρτίστα,
κι’ εγώ της νύχτας και του
έρωτα χαμίνι…
Yiannis H.
