Τα χείλη της.

Τα χείλη της.

Τα όμορφα τα χείλη της
σ’ ένα χαρτί κοιτάζω,
ξεθωριασμένες πινελιές
στη μνήμη μου διαβάζω.

Φωτογραφία ασπρόμαυρη
λουλούδια μαραμένα,
στ’ αποκαΐδια όνειρα
τραγούδια ξεχασμένα.

Το σάπιο μήλο διάλεγαν
για μένα ήταν βαμμένα,
κι’ ήταν τα βράδια πειρασμός
ποτάμια μεθυσμένα.

Τώρα τα χρόνια πέρασαν
και χάθηκε το μήλο,
μα κι’ η μηλιά δε βγάζει ανθούς
ξεράθηκε το ξύλο.

Άγνωστα είναι απόμακρα
άχρωμα και ξένα,
και της ζωής μου ο έρωτας
φεγγάρια δακρυσμένα.