Τυχαία συνάντηση.

Τυχαία συνάντηση.

Την είδα ένα μεσημέρι
πάνω στην άμμο να σκαλίζει δυό καρδιές
στο ίδιο μέρος που της κράταγα το χέρι
τις ανοιξιάτικες εκείνες τις βραδιές.

Πέρασαν χρόνια γκρίζα τα μαλλιά της
μα είναι όμορφη όπως παλιά
ώριμη τώρα η θεϊκή η ομορφιά της
πολύχρωμο λουλούδι στην ακρογιαλιά.

Τα μάτια μου στα μάτια της χαθήκαν
χλόμιασε η πλάση κι’ έγινε σεισμός
φλέγεται η θάλασσα τ’ απύθμενα φανήκαν
σ’ άλλη διάσταση περνά ο λογισμός.

Μάτια μου μεγάλα πλουμισμένα
ξενύχτια μου παλιά τραγουδισμένα
ήσουνα φάρος στη ζωή στα όνειρα μου
δεν έπαψα να σ’ αγαπώ εγώ χαρά μου.

Αισθαντική μου χαραυγή
μεθυστική του έρωτα μου ναϊάδα
της ύπαρξης μου πρύμισμα
του κόσμου μου καταύγαστη πλειάδα.

Δόσμου τα χέρια σου να βρούμε αναπολήματα
εκείνα των χαρούμενων στιγμών
να ξαναγράψουν οι καρδιές μας έκθεση ιδεών
να ημερέψουν του χειμώνα μας τα κύματα.

Άσε το δάκρυ της ψυχής σου να φιλήσω
όπως παλιά καρδιά μου να μεθύσω
και να σου πω
εγώ γλυκιά μου και στα χιόνια σ’ αγαπώ.

Λευκό μου περιστέρι άλλο μη κλαις
τα γκρίζα σύννεφα για λίγο διώξε
πως ήμαστε στα όνειρα του χθες
πως δε χωρίσαμε ποτέ χαρά μου νιώσε.

Κι’ αφού το θέλησε η μοίρα ομορφιά μου
δόσμου τα δάκρυα σου πάρε τα δικά μου
στα σκαλοπάτια της ζωής τα τελευταία
παρηγοριά στα ταξιδέματα μας τα μοιραία.

Δημοσιεύτηκε στο F. kithara.gr