Πέρα από τα όρια...
Οδηγώντας τη σκέψη μου,
πέρα από τα όρια του ορίζοντα,
στο κέντρο ενός άλλου πνεύματος, μιας άλλης σκέψης.
Περιπλέω την αύρα της, αντλώντας φως, αρώματα,
ήχους, χρώματα, ρυθμό, αρμονία, ρομαντισμό, ιδέες.
Μορφές του έρωτα.
Οδοιπορώντας μέσα στη χρυσή σπίθα
από το άδυτο φως της,
το απροσπέλαστο, το υπέρ ουράνιο.
Περνώντας μέσα στη φαντασία,
στη γοητεία του παράδοξου,
μέσα στα λουλούδια του ονείρου, στα ουράνια τόξα,
στο θέλγητρο των πεπρωμένων.
Βυθίζομαι, στο δικό της άπειρο διάστημα, το γεμάτο εικόνες.
Διαπλέω την απεραντοσύνη ενός αιθέρα,
τις καταιγίδες μέθης από τις γεύσεις των ονείρων της.
Αναζητώ στον άγνωστο κόσμο μου,
στη σκιά των αστεριών, την ύπαρξης της,
το θησαυρό των συναισθημάτων της.
Ακούω τώρα τη μελωδία των ουράνιων τόξων της.
Γεύομαι το νάμα από το δάκρυ τ’ ουρανού της.
Αισθάνομαι το χάδι της ζωής.
Στα όρια του ορίζοντα, την ηδονή της μοναδικής ώρας.
