Γεια σου
πιτσιρίκο…
Σε μια ασπρόμαυρη, παλιά φωτογραφία,
κάποιος μικρούλης, τ’ ανεξήγητο
ίσως θωρεί,
στην αύρα της ματιάς του, η απορία,
γιατί να παίξει με τ’ αστέρια,
δεν μπορεί.
Είναι τα τρίχρονα γενέθλια,
μιας χαραυγής,
μα έχουν περάσει καλοκαίρια και
χειμώνες,
στα δυο μου χέρια, το αλάτι και
η ζάχαρη της γης,
ταξίδι στις αμόλυντες, του
κόσμου του εικόνες.
Το πρόσωπο σου πιτσιρίκο ανιχνεύω,
στη ζωγραφιά σου αφήνω δάκρια,
φιλιά,
πως είσαι ακόμα ο μικρούλης, σε
ζηλεύω
και είσαι μακριά, από τα γκρίζα
μου μαλλιά.
Να το μπορούσα, στο χαμόγελό
σου να μιλήσω,
για το ταξίδι μας στο χρόνο να
σου πω,
το μυστικό μου, στα όνειρα σου
να αφήσω,
είσαι εγώ μικρούλη μου και σ’
αγαπώ.
Yiannis H.
