Είναι μια φάρσα η ζωή...

Είναι μια φάρσα η ζωή…

Είναι μια φάρσα μάτια μου η ζωή,
ένας βοριάς μιας χίμαιρας το χάδι,
ένα ξενύχτι ένα άγουρο πρωί,
ένα απρόσμενο θλιμμένο βράδυ.

Γκρίζα τα σύννεφα κι’ απόψε ομορφιά μου,
έργο ασπρόμαυρο ανάκουστο θολό,
πλάκα μου κάνουν και τα άδεια όνειρα μου,
ξεστράτισαν οι ρίμες μου μελαγχολώ.

Ξάγρυπνες νύχτες συντροφιά με εφιάλτες,
με ερινύες αγκαλιά οδοιπορώ,
είδωλα σκοτεινά ματιές φευγάτες,
στο άγνωστο χαρά μου ορρωδώ.

Είναι μια φάρσα η ζωή ψυχή μου,
ένας χορός που λένε μπαλ μασκέ
και το λευκό το σύννεφο απ’ τη ζωή μου,
έμεινε όνειρο οξειδωμένο αντικέ.