Μοντέλο…
Ένα λουλούδι του χθες, μια γλυκιά αμαρτία,
μ’ ένα μοντέλο, στον καμβά των ματιών, απαρτία.
Σε κάποιο κάδρο, ζωγραφιά ντελικάτη,
πιρουέτα στην πίστα της ζωής, αυταπάτη.
Στων πεπρωμένων τη μείξη,
της ψυχής μου τα θέλω, επί αποδείξει.
Ένα σμαράγδι στην παλιά τη σοφίτα,
στο ατελιέ του σ’ αγαπώ, αφημένη εσθήτα.
Της ενάτης το βαλς, μια παλιά ιστορία,
στην ομίχλη της σκέψης, μια απορία.
Ένα μεγάλο κενό στις γυμνές αναμνήσεις,
λαξεμένες φιγούρες, θολές απαντήσεις.
Ώχρινα φεγγάρια, στης ταβέρνας τους τοίχους,
ένας Χορν, ο μεγάλος δραπέτης του ήθους.
Το δικό μου μοντέλο, μια καινούργια αμαρτία,
στο γυμνό το κορμί της, πινελιές, πειρατεία…
