Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Μάτια του χθες...




 Μάτια του χτες.

Σαν κοιτάζω τα μάτια τα μπλάβα του χθες,
τα μεγάλα μιας θάλασσας κύματα,
μοιάζουν της νύχτας παρθένες σκιές,
που μου στέλνουν αγάπης μηνύματα.

Λευκά εντελβάις, της ψυχής αραξοβόλια,
στης ζωής τα λιμάνια αιθέριες μορφές,  
αγέρωχοι φάροι στου χρόνου τα βόλια,
τα μινόρε των γλάρων, αναμνήσεις θολές.

Και είναι τα ίδια, των ονείρων στολίδια,
που στο βαλς και του τώρα μεθούνε καρδιές,
πιο γλυκά σε καινούργια παιχνίδια.
οι ριπές τους ανάβουν ακόμα φωτιές.  

Κι’ αν περάσαν χειμώνες εκείνα υπάρχουν,
στις βεγγέρες του τώρα στενές επαφές,
άγονη γραμμή τα καράβια δε θα’ ρθουν,
μα εγώ’ χω για φάρο, τα μάτια του χτες.