Το εξπρές των ανέμων...
Στο τρένο των ανέμων σαν βρεθείς ταξιδευτής,
στα πέτρινα περάσματα του χρόνου επιβάτης,
μην περιμένεις στων ονείρων τους σταθμούς να κατεβείς,
είσαι’ ένας ξένος στο φινάλε της ζωής, λαθρεπιβάτης.
Τσούζει τα μάτια η αιθάλη του φουγάρου,
αγκομαχώντας στον αλλιώτικο περίγελο ρυθμό,
να ζεσταθείς δεν το μπορείς στη καύτρα του τσιγάρου,
και είναι απόβραδο στον άγνωστο υπόγειο σταθμό.
Τρέχει στις ράγες το εξπρές των πεπρωμένων,
στους αμμολόφους ολισθαίνει η υπομονή,
αναπολείς λαξεύματα στιγμών κανακεμένων,
οφθαλμαπάτης ονειρέματα, εικόνα προσμονή.
Όμως χαμόγελα ψαρεύεις και στα χιόνια,
τα εντελβάις καμαρώνεις που ανθούν,
κι’ αν νοσταλγείς φορές τα χελιδόνια,
σε κάποιον άλλον ορίζοντα ίσως ξαναφανούν.
Στο τρένο των ανέμων σαν βρεθείς ταξιδευτής,
στα πέτρινα περάσματα του χρόνου επιβάτης,
μην περιμένεις στων ονείρων τους σταθμούς να κατεβείς,
είσαι’ ένας ξένος στο φινάλε της ζωής, λαθρεπιβάτης.
Τσούζει τα μάτια η αιθάλη του φουγάρου,
αγκομαχώντας στον αλλιώτικο περίγελο ρυθμό,
να ζεσταθείς δεν το μπορείς στη καύτρα του τσιγάρου,
και είναι απόβραδο στον άγνωστο υπόγειο σταθμό.
Τρέχει στις ράγες το εξπρές των πεπρωμένων,
στους αμμολόφους ολισθαίνει η υπομονή,
αναπολείς λαξεύματα στιγμών κανακεμένων,
οφθαλμαπάτης ονειρέματα, εικόνα προσμονή.
Όμως χαμόγελα ψαρεύεις και στα χιόνια,
τα εντελβάις καμαρώνεις που ανθούν,
κι’ αν νοσταλγείς φορές τα χελιδόνια,
σε κάποιον άλλον ορίζοντα ίσως ξαναφανούν.
Yiannis H.
