Το πρώτο βαλς

Το πρώτο βαλς…

Λες κι’ ήταν χθες σφιχτά που σε κρατούσα,
στο βαλς εκείνο το μοιραίο τ’ Αη’ Γιαννιού,
στα μάτια ομορφιά μου σε γλυκοκοιτούσα,
αντανακλάσεις στις νιφάδες του χιονιού.

Μες στις στροφές του ένα όραμα τρελό,
λαχτάρα μου κρυφή τα χείλη τ’ άλικα σου,
άκρατος πόθος έργο ανάκουστο μελό,
χορός, μεθύσι ερωτικό στα κύματα σου.

Εκστατικές φιγούρες, φλεγόμενος δεσμός,
σ’ άλλη διάσταση περάσματα και δρόμοι,
φθόγγοι και σήμαντρα αγγέλων αρπισμός,
των οριζόντων όνειρα γλυκά και κόσμοι.

Ανέσπερα σημάδια, Παρθενώνες στις καρδιές μας,
φινάλε φως μου, μα μια λέξη θέλω ακόμα να σου πω,
κι’ αν έπληξαν βοριάδες και τυφώνες τις βραδιές μας,
εγώ χαρά μου και στο βαλς το τελευταίο, σ’ αγαπώ. 

Yiannis H.