Παραγγελιά…
Αποζητάω απόψε τα φιλιά της τα μελιά,
το λαξεμένο το χαμόγελο του Μάη,
στον Μάρκο ν’ αποστείλω μια παραγγελιά,
το άδειο το ποτήρι μου να δω να σπάει.
Να ξεχαστώ απ’ της ζωής το καρναβάλι,
σ’ ένα ζεμπέκικο μιας άλλης πεθυμιάς,
για την αγάπη της τα πταίσματα χαλάλι,
γυροβολιά στο σόλο μιας διπλοπενιάς.
Συννεφιασμένη Κυριακή παλιό χαρμάνι,
κοντά στα ξημερώματα πενιά νοσταλγική,
για τον αλήτη της ζωής παίξε Τσιτσάνη,
στα ηλιοβασιλέματα, στερνή απαντοχή.
Βαρύ στριφτό τσιγάρο να το νιώσω,
μες στους καπνούς του να παραδοθώ,
έτσι κι’ αλλιώς τι κι’ αν το μετανιώσω,
πως έπαιξα στα ζάρια τη ζωή, δε θ’ αρνηθώ.
