Κραυγή.

Κραυγή.

Βιράρω απ’ τα θλιμμένα απόβραδα αισθήσεις,
κι’ απ’ τα καιόμενα μελλούμενα κραυγή,
από τα κάτεργα μοιραίες, αγοραίες παραισθήσεις,
έρμα για το σαπιόσκαρο που το ΄λεγαν αυγή.

Της πλάνης μου οράματα απόβλητα φασμάτων,
χρησμοί δυσοίωνοι, αλαφιασμένοι γογγυσμοί,
της γκιλοτίνας υπολείμματα συναισθημάτων,
άγραφοι, ακατάληπτοι, ουτοπικοί χρησμοί.

Σκιάδες ανεμοσκόρπιστες, άχρωμες συνειδήσεις,
όνειρα ζοφερά, τυφλά, συννεφιασμένα,
άσκοπες, μάταιες, ζούφιες αναδομήσεις,
χνάρια ερωτικά, περάσματα αναπαλαιωμένα.

Βιράρω απ’ το σαπιόσκαρο που το ΄λεγαν αυγή,
με καταπέλτη απ’ το ναυάγιο, στα βράχια τσακισμένο,
οξειδωμένα υπολείμματα, της αυταπάτης μου κραυγή,
σκαρί με τσούρμο άυλο του χρόνου αφορισμένο.